Search
Add panel
[tiler debug info]
Choose a letter
Danieli Heinsio suo H. Grotius S.
Utinam tu quidem meam causam, quam iuste susceperas, tam feliciter egisses. nam profecto pudet me cum ista video publici iuris facta, quae ne privatim quidem nisi inter paucos legi debuerant. Versus enim illos πρὸς τὸν τότε μελλοδόϰτωρα in ea primum charta concepi, quae ad ipsum missa est, idque praesentibus amicis aliquot et mecum nugantibus. neque aliud speraveram, quam quod tu verissime coniicis, fore ut noster ὑαλουργιάδης ea quae ita scripseram, pro soluta oratione acciperet, cum non videretur mihi ipse unquam solutius scribere. Itaque in mandatis dederam Heroi ἡρωοποιῷ ne literas illi exhiberet nisi in ipso prandio, aut paulo ante, ut cum deinde vobis easdem literas ostendisset, haberetis risus argumentum. Nunc ita res accidit, ut quae potuissent non indigna videri Grotii, ut ille inquit, lepore, facta sunt ista editione paulo minus quam fatua atque insulsa. Locutus sum hac de re cum Archilocho2. is primum videbatur operam suam mihi velle imputare, quod ut magis persuaderet, aiebat, quaedam se illic sui genii agnoscere, puto quia ‘natio mortalium’3 mihi excidisset. Postea, ut vidit me ita iudicare, non debuisse tale quid fieri me non modo inscio, sed etiam invito, ut qui contraria mandata dedissem, quod negare non poterat, culpam omnem reiecit in amicum nostrum, quem mihi in mentem venit vocare ἐϰδώσοντα4, qui sane hac in re contra istud nomen suum fecit, neque Lentulum se, sed Celerem aut Cursorem praestitit. Ipsi Salomonis alumno non miror persuaderi potuisse istam editionem; credidit enim quae ibi dicuntur ad artis suae commendationem mirifice pertinere: cui ego cur parcerem, cum etiam meos offenderim? Posthac ergo et litigatores et medicos iratos habere mereor. ac proinde nec honestum mihi forte erit causas agere, nec tutum aegrotare. Poterant omnia ista tolerari, si nomen non accessisset, quod sane pluribus quam duobus exemplaribus prostare oportet, cum ego iam duo ita edita acceperim, alterum per Reigersbergium5,
90
alterum per nostrum novum Biprofessorem6, qui spero uxori eas poenas pendet, quas mihi debet, Aesculapii autem nomen, quod in aliis pro meo suffectum est, nonne insigniter ineptum est? saltem Aulum Gellium dixisset nam Aesculapii personae alia conveniebant. Vide quam saepe falsa sint nostra consilia. ego qui Hemskerkianum Epicedium7, quod tu quoque, ut inter mea, non pessimum iudicabas, nescio quas ob ratiunculas, supprimere volui, nunc per istud egregium Poema fabula fio8, Adversus hoc fastidium refeci me hodie lectione eloquentissimae tuae praefationis εἰς δουσιάδην9. quae visa est mihi mirabili temperamento et amici affectum, et iudicis religionem servare. Rogo te, saepe aliquid edas, ut saepe praefari tibi necesse sit. Huc autem si redire tibi vacaverit qua me domi reperias certiorem tibi horam quam prandii condicere non possum. XXIII. Iulii CIƆIƆCVII.Adres: Erntfesten hoochgeleerden Daniel Heinsius Professeur in de Universiteyt tot Leyden. In de Brede straet. Loont den Bode.
Een gelijktijdige hand noteerde op den brief: Iocosa epistola ad Delmanhorstium cum is Medicinae doctor crearetur in Poematis Grotii extat. Archilocho = Baudius quem ‘proprio rabies armavit iambo’. τὸν ἐϰδώσοντα, Lentulum = Scriverius. De zelfde hand schreef in margine, bij: Heroi ἡρωοποίῳ = Baud.
