158. 1609 Febr. 14. Van D. Baudius1.

Τῷ προϰρίτῳ τῆς νεότητος, ϰαὶ ἐμοὶ ἀντὶ πολλῶν, μᾶλλον δὲ πάντων, ϕιλτάτῳ H. Grotio Dom. Baud. S.P.D.

Si tam perspecte te novi, quam olim * ignorabat Baudium antequam te notore introductus esset ad sapientiam, non es nescius fuisse παρὰ τοὺς ἄνδρας Ἀϑηναίους mortalem quendam haud minimi sane pretii, cui Periclis nomen indiderunt parentes. Is quaestor quum esset, ingentem pecuniae vim εἰς τὸ δέον ἀνά-

136

137

nisi, quod haud dicam dolo, tu ex amicis certis mihi es certissimus. rem factam haberem, si aut tu Milandri gazam, aut ille animum tuum possideret. Publica quidem vox hanc ipsi laudem tribuit, eum detractis vitiis hanc habere cum Tiberio11 virtutem communem, quod sit erogandae per honesta pecuniae cupiens, et pronus ad sublevandum eos qui praeter meritum adversis rebus urgentur. Sed grave est, inquit pater, periculum facere in filia. Ego ilium veteri quidem observantia complexus sum, quum vix in lucis auras editus esset, sed non tanta mihi cum eo iura necessitudinis intercedunt, ut eiusmodi benignitatem ab ipso postulare audeam. Quamquam - ita me Deus bene amet - nihil expeto nisi cum certa spe restituendi non sine perpetua beneficii memoria. Nam ut hodie sunt mores mori morosique12 multum ἔλαιον οὐϰ ἔνεστιν ἐν τῷ ληϰύϑῳ13. Senio et inusu obsolevit titulus de donationibus, ut iure inter abrogatas leges recenseri debuerit. Ubique gentium facile reperias αἰτωλίτας ϰαὶ δώσωνας14, at pauci sunt qui Doricam musam aut dialectum sonare velint. Macte virtute esto magnanimus ille Ἀμϕότερον ϑέμιδος ϑ᾽ ἱερεὺς, πρεσβεύς τε ἄναϰτος15 qui tam praeclarum certamen mecum instituit, ut ipse δωριστί caneret, ἐγὼ δὲ δωροδοϰιστί16. Sed quanquam tanti facti gloria nunquam e sensibus meis obliterabitur, tamen hactenus oleum lychno affusum est, ut ab improbissimo genere *, pro quibus tot bella pugnavi, liberare possem *. pauci milites e tanta gente cladi superfuere, nunc ad unum omnes coloniam mutaverunt, aut potiti sunt hostium. Itaque nostra ratio iterum delata est ad eosdem egestatis scopulos, in quibus ante obhaeserat, nisi quod supellex paulo nitidius splendet. Sed exorti sunt venti horribiles atque pestilentes, qui nos ita curis exercitos habent, ut nesciam quo cursum dirigere debeam, nisi rursus aliquis favonius votorum nostrorum vela implerit pluvio Iove, sed qualis fluxit in Danaae gremium,

Ni fit, idque non caeca sed oculata die, nihil me fieri potest miserius, ****,**. Habeo, qui declinem hunc ictum. Sed semel pedum visa erit via, protinus omnes eo confugient tanquam vulturii ad cadaver, ut mecum agant eadem comitate qua Bacchae Penthea18 discerpserunt. Certa naufragia misero huic mortali impendent, quae non alia velificatione praetervehi posse video, nisi praesentissimo remigii supplemento, et illo instructu quo manus collybo decolorari solent. Bonae spei vadum, imo salutis ara pateret afflicto, si continuo collega Tragorae19 fierem. Sed non otiose addidi ‘continuo’. res enim meae vel brevissimi temporis moram non ferunt. Iamdiu volvo hoc Saxum sudans nitendo, neque proficio hilum20.

138

Optime tamen sperare me iubet optimus virorum D. vander Mylius: et recte atque ordine monet exspectandam esse occasionis oportunitatem: rationibus eius assentiri mens mea cogitur, sed creditores non accipiunt in solutum inanes logos, quanquam valido fultos tibicine, magister artis ingeniique largitor venter caret auribus. Meo iudicio nunc pulcra se dat in manum occasio rei conficiendae, si D. vander Mylius totis suadae gratiaeque suae viribus in eam curam incumbere dignaretur, ad abstergendam offensionem qua laesus esse videor, quod praeteritis comitiis nulla sit habita Baudii ratio, nec in augendo peculio, nec in causa ordinariatus21, quum tamen multi collegarum etiam plura obtinuerint quam ausi erant sperare. ἀλλὰ τὰ μὲν προτέτυχϑαι ἐάσομεν ἀχνύμενοί περ.22. Ut paucis complectar omnem rem, si fuero allectus in collegiumu Tragorae, certum habeo hominem a quo centum libras mutuo accipiam, quae smma pulcre me liberabit ab omni aere alieno. Ex quo tu Fisci patronus es factus, cui soli fasces ultro submitto, nullus est competitor quem formidare debeam, nisi gratiosi dignis praeferantur: nec nos, ut opinor, favore destituimur. Tu quidem ea vi mentis polles, ut fortiter laturus videaris quidquid patria tuis humeris inaedificare voluerit: sed plane confido te contentum esse sparta quam nactus es, et aliquid etiam amicissimo capiti relictum cupere, qui se vindicet ab iniquitate fortunae, et seculum insigni opere demereri possit. Ita enim spero, nec ‘immunis fucus sedere cupio ad aliena pabula’23. Quod tamen suspicari videbatur D. vander Mylius. sed generosior mihi mens, et nihil est quod maiore animo consequendae solidae laudis, spe et votis ambiam, quam ut Historiam suis numeris absolutam exaedificare queam. Scis me non esse imparatum ab eius ingenii, doctrinae, ac iudicii praesidiis, quae ad huiusmodi rem exequendam requiruntur, quod pace dicam vel decessoris mei, vel τοῦ γενναίου Βωϰϰενβεργιάδαο. Haec nunc summa votorum meorum est, quam si consequar, rex ero. Sin hoc lentum negotium diutius protelatur, aliud tamen erit dispiciendum remedium, aut circumspicienda sedes exilii, in quo possim nec turpem senectam ducere nec cithara carentem. Provisa iam in corde habeo consilia, quae quia paucis verbis enarrare non possum, et iam fessus sum longae scriptionis, tecum σὺν ϑεῷ proximo die feriato communicabo. nam heri publice moniti sumus nomine Curatorum et Consulum, ut ad signa frequentes essemus, neu sine gravi causa stationem deseruisse vellemus24. Nemo forte ex omni numero minus est quem haec admonitio perstringat. Dabo tamen operam, ut in posterum ita sim assiduus, ut non permittam mihi feriandi licentiam, nisi sonticus morbus aut vis maior incidat, cui humanis consiliis obveniri non possit. Et iam voti reus sum, ut scias, non ut temeto caream, sed ne ab eo Palladis sacrarium temerari in posterum sinam. quod unum ab obtrectatoribus mihi vitio vertitur. sed certe plura dicuntur, quam quorum sum conscius. Volo tamen ad omnes bene audiendi partes animum comparare, ut sine exceptione laudari merear, etiam arbitrio ipsius invidiae. Quorsum enim et optimarum artium scientia pectus implemus, et in sacris literis versamur, nisi ut Dei timorem, et honesti reverentiam induamus? Sed iam tempus est ut epistolae finem imponam, quae, si minutis

139

manum ferulae subduximus, at nunc etiam manum ponemus de tabula. Vale. Datum Lugduni Batavorum XVI Kal. Martias CIƆIƆCIX.