eLaborate
::: eLaborate options :::
    Show pagebreaks
    Show variations
    Search



    Searchform

    Fulltext search

    correspondent

    Search domain

    Search site
    Search current document

    Letter



    214

    242. 1612 Juli 11. Van D. Baudius1.

    Ocelle vatum, cura corque Musarum,
    Medulla Suadae, et officina doctrinae    , Themidis sacerdos, cultor integer recti, Vir magne, vir mirande, vir sine exemplo: Quid me putas nunc agere, flos amicorum? Utrum ne fastus, et protervias harum Adhuc pati, colloque ferre servili Captiva vincla reris? an mei iuris Traducere aevum? gratulare purgato Morbi sodali. iam meus, meus vivo, Nec me amplius videbis, o decus secli, Seclo indecorum: non ego sacramentum Dixi infidele, sat superque decoxit Egena laudis fama Baudium vatem. Nunc mens et aetas sanctioribus curis Sese sacravit, unde consequens aetas Amare, et aestimare nomen hoc possit. Sero arborem2, quae prosit alteri seclo. Si nostra navis haesit ad vadum Circes, At est regressus semper ad bonam mentem: Sanatibusque poenitentiae portum Nunquam benigna cura coelitum claudit. Nunc Sophia sola me tenet sibi totum, Quae certa nobis signa mutui ardoris Dedit daretque: sed cupidini obsistunt, Sufflaminantque, frigidamque suffundunt Linguae nocentes, et calumniae virus, Qua peste non est ulla maior in terris. Hoc triste monstrum tu potes procurare, Non mole vasta, non toris lacertorum, Clavaque ad instar efficacis Alcidae3: Sed arte dextra vocis, et precis blandae. Ad haec parens humanitatis ignarus, Qui praeter auri laminam refulgentem Nulla expetenda dona ducit in vita, Ritu ferino barbaroque cispellit Nostros amores: nec capit suam sortem, Iovisque coniunx esse nescit invicti Plebeia nympha, pectus integrum probri, Fraudisque purum, sed nimis solo affixum, Quae Baudii de portione nil traxit;

    215

    Sed est tamen materia mobilis flecti, Si sit maritum nacta masculae mentis, Qualem parentes protulere me terris, Quippe haud amomum tale nascitur vulgo, Nec more glandis procreatur e quercu; Sed Sophia nostra mora vivit, et nescit Tanta aestimare dona, ni Poetarum Perfusa aceto nomen asserat factis. Hoc tu potes praestare, lux iuventutis, Si nos favore tuo duxeris dignos: Nil illa Magno denegabit Hugoni, Sed et parentis ira vi tuae Suadae Meoque tandem amore victa mitescet.

    Ita quidem et reor, et - veri si quid mens augurat - opto4, quoniam tu mihi auctor es ut in amore pertendam, et signum ad bene sperandum extollis. alioqui dicam grandem impegissem μελλοπενϑέρῳ et natam cum intestinis omnibus res suas sibi habere iussissem, nec vetuissem multum plorare, si lacrimis eluere posset labem famae suae adspersam ex ridicula quadam expostulatione. Quam bella materies iocorum suppeditaret, si talis causa in iudicium deduceretur? sed nunc non est iocandi tempus, et satis habeo litium cum una excetra quam audio collocutam esse cum uxore tua, et adhuc furiosas illas spes fovere de matrimonio. τότε μοι ϰάνοι εὐρεῖα χϑών5 Amabo te, libera me quamprimum ab hoc infami scopulo. operum - mihi crede - tuorum est6. Heri mihi Heinsius noster adfuit, et rogatu meo adductus, partim sua sponte incitatus, recepit in se munus colloquendi serio cum Festo Hommio7 περὶ τῆς Σοϕίας. is tenet clavum imperii, et patris animum habet in sua manu. Sed summa cum aequitate exspecto quemlibet eventum, et prope est ut malim repulsam; ita me taedet et contumeliarum parentis, et insulsorum filiae morum, quae praeter nomen non possidet micam salis. Illud te rogatum cupio, ut causam meam apud Mylium Mathenesiumque.8 serio agas, ne diutius τὸν ἄριστον Ἀχαιῶν9 ὃς οὐδενὸς ἣττων εὔχομαι εἶναι τῶν συμμυστῶν patiantur adspersum esse nota, quam humanitate et amore adducti, non odio - ut opinor - inusserunt, ut a fatali veterno excussus reverterer in viam. Valde item cuperem repeti ab εὐπενϑέρου10 carmen meum ad facundum veri praeconem11, quod asservavit iam spatio longius annuo12. Nisi

    216

    quid tu, docte Trebati, dissentis13, Heinsius et ego inter nos convenimus de editione. sed addetur praefatiuncula, ne homines ἄμουσοι ϰαὶ ἀπειρόϰαλοι nos furere et vaticinari putarent. Rogo ut haec tibi sint curae, et facias me verbo certiorem quid actum sit. Vale vir eximie, et nos ama. Datum Lugduni Batavor. V Eid. Iulias, CIƆIƆCXII.
    Notes



    1 - Gedrukt Baudii Epistolae p. 453, en Baudii Amores p. 83, waar de datum echter is: 5 Id. Iunias.
    2 - Zie p. 213 n. 6.
    3 - Hercules.
    4 - Virgilius, Aen. VII, 273.
    5 - Homerus, Il. Δ 182.
    6 - Horatius, Sat. I, 7, 35.
    7 - Zie p. 28 n. 4.
    8 - Zie p. 212 n. 9. Mylius en Mathenesius zijn de twee Curatoren, van wie Baudius opheffing van het verbod om in den Senaat te komen, hoopte; zie ook zijn brief aan hen, Baudii Epp. p. 446. Van een intrekken van het verbod vind ik in de ‘Bronnen’ niets; Baudius overleed 22 Augustus van het volgende jaar.
    9 - Zie p. 213 n. 10.
    10 - Cornelis van der Myle, zie p. 213 n. 9.
    11 - In een brief aan Nic. van Reigersbergh (Baudii Epp. p. 456) spreekt hij van een Carmen Hipponacticum, een Scazon dus. Bedoeld is het gedicht op Wtenbogaert, beginnende: Facunde Veri praeco, cuius ex ore Sophiae medulla manat, etc., dat in Baudius' Poemata (1640) p. 448, en Baudii Amores p. 51 gedrukt is.
    12 - Horatius, Od. IV, 5, 11.
    13 - Horatius, Sat. II, 1, 78.