270. 1613 Juni 16. Aan J. Meursius1.

Ioanni Meursio, I.C., Historiarum et Linguae Graecae in Lugdunensi Academia Professori.

Recepi, Vir Clarissime, libellos tuos Hesychii et Balsamonis2, quos diligenter perlegam, simulque Notas tuas, quas non dubito responsuras ei famae quam iamdudum admirabilis diligentiae merito consecutus es. Interim gratiam, quae verbis facillime solvitur, debere diu nolui, quanquam is qui ita solvit, non tam solvit, quam debitum profitetur. Sed quid agam? paria reddere non possum, imo ne similia quidem. Ita me iam olim forum, nunc respublica frustra animo reluctantem ab illis et amoenioribus et latioris utilitatis studiis abripuere. Vestrum est Orbi prodesse. Nobis satis est minimas eius particulas curare. Opto autem ut ii qui tam bene tempus suum collocant quam facis tu, ea nanciscantur praemia, quae praestare ipsis possint id, quod studiis maxime est necessarium, securitatem. Venio ex Anglia; literarum ibi tenuis est merces. Theologi regnant: Legulei rem faciunt: unus ferme Casaubonus habet fortunam satis faventem, sed, ut ipse iudicat, minus certam. Ne huic quidem locus in Anglia fuisset ut literatori; induere Theologum debuit. Et satis feliciter Antibaronius3 ipsius procedit, Rege applaudente. Clero non item: nam multi vellent eum rigidius agere, quod ab ipsius candore et modestia impetrari non potest. Barclaius4 inter divitias et paupertatem medius haeret. Hic quoque ne tantum Poëta videretur Pontificius adversus Pontificem stylum strinxit, ereptumque ivit illi rem invidiosissimam, Regnum in Reges. Sapienter autem fecisse te iudico, quod laudes viri omni laude dignissimi5 iustiori operi seposueris. Non poteris tam multa dicere, quin creditura sit aetas quae ipsius vitam proxime secutura est. Nam nostram vexat malum vetustissimum praesentis boni ignorantia, imo invidia. Taubmanni mortem6, morbum Rittershusii7 doleo. Sed hoc

247