1055. 1626 februari 13. Van W. van Oldenbarnevelt1.

Mijn heer,

Ick vinde mij ten hoochsten verobligeert door het overgesonden advys2 van U Ed. ende soude mij conform hetselfde wel konnen resolveren, want geen plaetse mij te verre kan sijn om eer te soecken, dan naer ick kan verstaen, soo en is geen krijch tusschen den keyser ende den Turq ende is eenmael seecker, dat den tegenwoordigen keyser niemant wel wil, ten sij hij teenemaal devoit katolijck is, soo dat mij dat eenich bedencken geeft.

Mijne leste brieven wt Hollant van den 4. ende 6. deser geve mij beter hoop als te vooren, dat ons nichte3 haer tot deuchden wel mochte begeven ende den boedel soecken te redderen, maer alle menschen hebben haer gebreecken ende ons nichtie mede, voornementlijck is sij traech ende langsaem, dat sommige voorsichticheyt noemen, doch wert bij mij voor slapherticheyt geoordeelt.

De hugenottische vreede geeft hier geen blijsschap, men schijnt hert te willen oorlogen, 't is wonder, dat ons vaederlant ofte inwoonders niet bemercken konnen, dat een goede vreede haer best waer, ick meyne, dat die te bekommen soude wesen, maer de onstuymige stierluyden soecken die niet. God verleene ons een beter.

Ondertusschen sal ick God bidden, Mijn heer, U Ed. te verleene de volkommenheyt van sijne begeerte mij onderscrijvende voor altijt,

U Ed. seer diens(twi)llige dienaer
Wilhem d'Oldenbarnevelt.

Brussel, den 13 Februarij 1626.

Adres: A Monsieur, Monsieur de Groot, etc.

In dorso schreef Grotius: 13 Febr. 1626. W. Old.