Nobilissime Domine,
Amicitiam Nobilissimae Dominationis Tuae quanti faciam, malim me rebus ostendere posse quam verbis eloqui; nam et animi candorem et supra aetatem prudentiam et omnium honestarum litterarum studium, quo sunt rariora, hoc magis laudo et miror optoque materiam tibi contingere, in qua tot illae virtutes tuae publice luceant.
Me post aliquot moras, et de potestate Illustrissimi et Excellentissimi Domini cancellarii2 inanes disputatiunculas in urbem honestissime introductum, significatum deinde regis3 de adventu meo gaudium, perductum me ad regem magnifice, auditum benigne, satis jam puto Nobilissima Dominatio Tua intellexerit. De re ipsa quid sit futurum, neque ego dum scio, et ipsos, qui regnum moderantur, vix satis scire arbitror, mobiles ad quamque rumorum auram.
Est adhuc in hac urbe Thomas Campanella4, et scriptis et calamitatibus suis vir notissimus. Adiit principem Wittembergium5; narravit ei jam olim conspectam sibi patris ipsius genesin. Quae praedixisset, addebat; quae probata eventibus ajunt, qui in ejus sunt familia. Dubium non est, quin, si eam artem profiteri heic coeperit, multos reperturus sit, ipsum qui consulant. In aula magni fit.
Eduntur heic et Theodoreti et Cyrilli opera6, multo quam antehac auctiora; et Biblia cum versionibus Chaldaica, Syriaca, Arabica, praeter Graecam et Latinam7, multo ampliora editione illa Plantiniana8.
Cardinali Riceliaco tantum est otii, ut poëtis dictet argumenta comoediarum. Adeo est non tantum par negotiis, sed et supra.
377
Vidisse Nobilissimam Dominationem tuam arbitror Mileterii scriptum de concilianda Romana et reformata religione9, id est jungantur jam Gryphes equis10. Is qua sit acrimonia exceptus ab hominibus suae professionis, ex libello, quem mitto, dabitur noscere.
Utinam sit melius aliquid, in quo, quanti aestimem tuae Nobilissimae Dominationi gratum facere, apparere possit.
Deus eam servet incolumem.
Lutetiae XII/XXII Martii MDCXXXV.
Tuae Nobilissimae Dominationis observantissimus
H. Grotius.