tionibus ordinum in hisce circulis, ubi interim mihi formular Pacis Pragensis2 affertur, tale, quale subiectum te exemplar docebit. Facile exinde super caetera dictu nefanda apparet, quam gratiam et nobis Suecis et Gallis praestiti auxilii reddere parent. Sed bona me spes habet id ipsis frustra fore. Spero ipsam pacis turpitudinem et eorum animos quorum maxime hactenus consiliis res visa est fulciri, abalienaturam a duce Saxone.

Exaggeravit duritiem pactorum apud me qui ante tres dies hic fuit Zigenmeyerus, consiliarius et ablegatus ducis Luneburgici,3 animumque sui principis in remedia inclinare professus est. Neque minus apud dominum Bannerium4 dux Wilhelmus Winariensis5 affectum suum in partes nostras est contestatus. Brandeburgicus6 etiam nihil hac in parte a nostris consiliis alienum, quod sciam, fovet. Unde non exigua mihi affulget materia bonae spei.

Et iam in procinctu sum itineris versus Magdeburgum ac exercitum nostrum. Unicum quod obstat quove non parum retardari consilia mea fateor est defectus pecuniae. Cuius adipiscendae hic nulla media; nec patria mea dubio adhuc exitu tractatus in Borussia,7 et magis etiam in bellum propendente, sufficiet impensis subministrandis. Et absque ea militum animos continere in obsequio difficile mihi erit. Cuius rei necessitatem velim iterum repraesentes christianissimo regi et quibus poteris rationibus urge promissam ac restantem subsidii summam. Exemplar initae pacis facile monstrat quanti regis intersit hic partes nostras salvas conservari; quod et fore speramus, ni mediorum inopia oneri succumbere cogat.

Velim quoque recommendes christianissimo regi liberationem domini campi mareschalli Horn[ii],8 ac siquidem cognoscam Metternichium,9 qui iam apud Gallos captivus detinetur, in non parva aestimatione esse apud electorem Bavariae, vide, ut obtineas a rege, ne dimittatur, nisi permutationis domini campi mareschalli habeatur ratio.

Quid super his responsi a rege obtinueris, mea celeriter scire plurimum interest.

Vale.

Dabantur Hamburgi, die 25 Iunii anni 1635.

Notes

1 - Hs. Stockholm, RA, Gallica 550, Förhandlingar mellan Sverige och Frankrike 1633-1659, copie, niet ondertek. Een adressering ontbreekt. Vermoedelijk beantw. d. no. 2214 (dl.VI).

2 - In november 1634 waren keizer Ferdinand II en Johann Georg I, keurvorst van Saksen, te Pirna een voorlopige vrede overeengekomen. Op 30 mei 1635 werden de onderhandelingen afgerond met de Vrede van Praag, geratificeerd op 15 juni 1635.

3 - Ludwig Ziegenmeyer, gezant van Georg, hertog van Braunschweig-Lüneburg.

4 - De Zweedse veldmaarschalk Johan Gustavsson Banér.

5 - Wilhelm IV (1598-1662), hertog van Saksen-Weimar, luitenant-generaal in het Zweedse leger, oudste broer van Bernhard van Saksen-Weimar.

6 - Georg Wilhelm, keurvorst van Brandenburg. Kanselier Oxenstierna probeerde de hier genoemde Duitse vorsten tevergeefs van toetreding tot de Praagse Vrede af te houden (S. Goetze, Die Politik des schwedischen Reichskanzlers Axel Oxenstierna, p. 158-163).

7 - In Stuhmsdorf (Pruisen) onderhandelden Zweden en Polen over een verlenging van de bestaande wapenstilstand; vgl. nos. 2165 en 2243 (dl.VI).

8 - De Zweedse veldmaarschalk Gustav Karlsson Horn (1592-1657) was op 6 september 1634 tijdens de slag bij Nördlingen in Beierse gevangenschap geraakt.

9 - Heinrich von Metternich, voorheen keizerlijk commandant van Spiers (Oxenst. Skrifter I-13, p. 207).

Searchform

Fulltext search

Metadata search

Search domain

2171A. 1635 juli 5. Van [A. Oxenstierna].1