eLaborate
::: eLaborate options :::
    Show pagebreaks
    Show variations
    Search



    Searchform

    Fulltext search

    correspondent

    Search domain

    Search site
    Search current document

    Letter



    5858. 1642 augustus 28. Van J. Oxenstierna.1

    Magnifice et generose domine,

    Fretus mea commendatione et communi omnium popularium qui e Galliis in Sueciam redeunt rumore benevolentiae eius qua istic commorantes Magnificentia vestra prosequitur,

    397

    me rogavit praesentium exhibitor Ericus Gabrielis Emporagrius2 ut eunti sibi in Gallias literis meis facilem apud Magnificentiam vestram aditum pararem. Cuius petitioni tanto libentius hasce indulsi, quanto certior sum non falli eum qui hanc opinionem de Magnificentia vestra concepisset. Proinde eandem nunc studiose requiro, velit dictum Emporagrium favore suo et tutela complecti idque vel eruditionis et, in quo vivit, sacri ordinis caussa, vel quod sacrae regiae Maiestatis iussu testimonioque in exotica regna abierit et meis hisce non parum fidat.

    Quibus3 Magnificentiam vestram caelesti favore studiosissime commendo,

    Magnificentiae vestrae ad officia paratus,
    Johannes Oxenstirna Axelii.

    Stetini, 18 Augusti 1642.

    In dorso staat: Die 18 Augusti anni 1642 ad dominum Hugonem Grotium recommendatoriae pro mag[istro] Emporagrio. J.O.A.
    Notes



    1 - Minuut Stockholm, RA, E 915, coll. J.A. Oxenstierna ser. A II, Koncept G. De talrijke doorhalingen en verbeteringen van de hand van de opsteller van deze brief zullen niet altijd worden gesignaleerd.
    2 - Erik Gabrielsson Emporagrius (1606-1674) was op 30 januari 1641 te Uppsala gepromoveerd tot ‘professor’ in de theologie. Op 23 augustus 1642 liet hij zich inschrijven aan de universiteit van Greifswald. Enkele dagen later begon hij zijn aangekondigde ‘tour’. In 1643 werd hij opgenomen in de delegatie van de Zweedse gevolmachtigde ter vredesconferentie Johan Oxenstierna. Zijn kwaliteiten bleven niet onopgemerkt. Op 9 augustus 1645 wees koningin Christina hem aan als haar hofpredikant (SBL XIII, p. 440-448).
    3 - ‘Quibus’ voorafgegaan door de doorgestreepte passage: ‘nullus dubito quin quae in se conferuntur, grato animo agnoscet, ego vero’