Cum intelligam factas cum Polonia inducias2, ea res ut Sacratissimae Majestati tuae totique Suediae bene vertat Deum precor speroque futurum, ut eo bello liberata gens fortissima liberius vacet sustentandis amicorum rebus. Quae, si unquam, nunc certe et consilii et auxilii indigent. Nec deest sua ex parte rex Galliae3, ipse profectus ad partes Lotharingiae proximas, ut egregio quem ex Galliis undique, et Helvetiis contrahit exercitu ducem Carolum4 illis locis expellat, dum sub cardinali Valetta5 aliae copiae de transrhenana possessione cum Galassio6 certant et in Italia junctis Galliae, Sabaudi7, Parmensis8, Mantuani9 viribus irruptio in agrum Mediolanensem et Valentiae obsidium speratur. Nec quicquam adversus Galliam movere audet classis Hispanica. Argentoratum aliis civitatibus constantiae dat exemplum, aliis fidem mutatam exprobrat. Par virtutis specimen inter principes landgravius10, est, a quo magni aliquid ad Rhenum exspectamus.
Dirigat haec omnia Deus ad Christiani orbis bonum idemque, Serenissima ac Potentissima Regina, Domina mea Clementissima, Sacratissimae Majestatis Tuae valetudinem ac solium firmet.
Lutetiae, 10/20 Septemb. 1635.