Responsi ad literas aliquot tibi debitor, vir amplissime, nihil habeo, quod scribam potius quam in hoc nos laborare totos dies, ut bono cum exercitu brevi mittatur dux egregius Vinariensis2 damna Burgundiae vestrae hostium damnis ulturus.
Qua de causa ex speciali reginae3, Dominae meae, mandato allocutus his diebus regem christianissimum4 pollicita accepi digna magno tanti principis animo.
Qui ab exercitibus Suedicis ad me veniunt, ajunt eos vegetos validosque esse: Banerii5 apud Torgaviam, Leslaei6 ad Salam, Wrangelii7 partim ad Custrinum partim ad Dresam in Brandeburgico agro. Sollicitamur ad pacem per Sigismundum Brandeburgica e domo marchionem8. Sed Suediae rectoribus9 stat sententia sine rege Galliae, cujus et merita et amicitiam faciunt maximi, nihil pacisci. Pacem optant, sed honestam, solidam, diuturnam, qualis ab hostibus prospera sua nimis confidenter urgentibus obtineri, nisi retusa eorum vi elatisque animis repressis non potest.
Ideo novi per Suediam dilectus fiunt cunctaque parantur bello necessaria instigatore praecipuo magno cancellario10, qui nunc in Suedia cum sit, non minus utilem se rebus Germaniae praestat quam dum in Germania dux partium egit eo sua cuncta consilia referens, ut ex eventu ipso videat orbis christianus, quo proposito rex incomparabilis Gustavus11 a Balthico mari ad Rhenum Danubiumque vincendo penetraverit quibusque votis intactum pavori sanguinem suum inpenderit.
Vale, vir nobilissime, et nos amare perge.
Tuae Amplitudini addictissimus
H. Grotius.
Lutetiae, IX Aprilis Anni MDCXXXVII12.