eLaborate
::: eLaborate options :::
    Show pagebreaks
    Show variations
    Search



    Searchform

    Fulltext search

    correspondent

    Search domain

    Search site
    Search current document

    Letter



    10. [1599]. Aan Joh. Meursius1.

    Accepi literas tuas, mi Meursi, et vixdum accepi, quum iam respondeo. Sed ante omnia hoc tibi, et tuo meoque Eizoni2 volo notum, fratrem cum Texera3 reversum, qui ob temporis defectum nulli eum potuerat commendare. En Carmen Verberio tuo4, quem iam nosti, quasi nuptiale, quod hic ex tempore, et tempori

    9

    adscribo. Paroedia est Catulli5 quam Verberius aliis eiusdem Carminis paroediis (nam editionem iam dudum parat) poterit, si lubet, adiungere.

    Maritus iste, quem videtis, hospites, Ait fuisse pessimus tenebrio. Neque ullius furentis impetum manus Nequisse praeterire, seu rapaciter Opus foret movere, sive caedere. Et hoc negat relicta saepe Lipsii Negare scripta, sive, Scaliger, tua, Tuosque, Dousa, sive Delrii libros, Tuosque, Popma, sive Meursii libros, Cui ille post maritus antea fuit Quasi sodalis, illiusque nomine Loquace saepe stigma subdidit sono. Groti pusille, visque magna Meursii, Tibi haec fuisse, et esse cognitissima, Ait maritus, ultima ex origine Tuo stetisse dicit in cubiculo, Tuoque vultui intulisse condylos, Et inde proh! quot impotente spiritu Genas ferisse, laeva, sive dextera Repruriisset, aut utrumque amiculus Simul misellus incidisset in manum. Neque ulla vota Verberalibus Diis Sibi esse facta, cum veniret Amsteli Ab ultimo hunc adusque Rapeburgium. Sed haec prius fuere, nunc reconditus Sedet quiete, seque dedicat tibi Puella sordida, et puella sordidi.

    Vide et ride cum Tiarda, quicum vale. Velim iudicium de his versibus meis tuum cito rescribas.

    T.
    H. Grotius.

    Inscriptio erat: Iohanni Meursio literarum Imperatori, Lycophronico, Theocritico, Macrobiano, Arnobiano, Plautino, Pio, Felici, Invicto6.
    Notes



    1 - Gedr. Meursii Opera XI p. 59. Voor dateering zie bij no. 9.
    2 - Zie boven n. 2.
    3 - Texera, zie p. 7 n. 3. Kan met ‘fratrem’ de 13-jarige Frans de Groot bedoeld zijn? Cf. ‘fraterno nomine’ in het gedichtje p. 7 n. 3.
    4 - Volgens Baillet, Jugemens des Savans VII p. 344 (ed. van 1722), zou Scriverius na het verschijnen van Meursius' Criticus Arnobianus (in 1598) een Anti-criticus geschreven hebben, wat tot vijandschap tusschen de vroegere vrienden geleid zou hebben. Orelli in zijn Arnobiuseditie (1816) I p. XXXVIII ontkent dit. Ten onrechte, zooals blijkt uit no. 11 en uit twee brieven van Meursius in zijn Exercitationes criticae (1599) I: den eersten aan Eitzo Tiarda (p. 235), den anderen (p. 263) aan Rupex Signatorius. Met dezen schuilnaam bedoelt hij Petrus Scriverius: Rupex van rupes = πέτρα en Signatorius van signare = scribere. Curieus is dat de reclamant op p. 262 nog ‘Petro’ heeft, niet ‘Rupici’, zoodat oorspronkelijk het adres op p. 263 geluid moet hebben ‘Petro Signatorio’ (of misschien wel ‘Petro Scriverio’). Baillet 1.1. spreekt dan ook van Pierre Signatorius, en heeft misschien een exemplaar gezien waar het adres zoo was. Een dergelijke onjuiste reclamant liet Meursius ook elders staan (zie p. 17 n. 1). In dien laatsten brief spreekt Meursius wel van een Anti-criticus, dien Scriverius wilde uitgeven, maar het schijnt er nooit toe gekomen te zijn. Zie ook Meursii Opera XI p. 67 noot b.
    Verberius ziet denkelijk, zooals Grammius (Meursii Opera XI p. 59) al opmerkte, op de regels in bovengenoemden brief aan Tiarda: ‘Scriverius, fratris colui quem nomine, linguae Excussit mihi se verbere, meque sibi’. Begrijp ik ‘linguae verbere’ goed, dan heeft Scriverius kwaad gesproken van Meursius' werk; daarop ziet ook ‘clam apud alios’ in den brief aan Signatorius; en in het bovenstaande gedicht beschuldigt De Groot Scriverius ook van soortgelijke critiek op het werk van andere vrienden. Popma is vermoedelijk Ausonius Popma (overl. 1621), de uitgever van Cato; Delrius de Jesuiet M. A. del Rio.
    5 - ‘Phaselus ille quem videtis hospites’, Catull. IV.
    6 - Dit ziet op Meursius' werken: Lycophron (1596); Spicilegium ad Theocritum (1597); Notae in Macrobium (1597; zie p. 2 n. 2); Criticus Arnobianus (1598) en de Curae Plautinae in de Exercitationes criticae (1599); Pius felix invictus, epitheta der Romeinsche imperatores; zie ook de onderteekening bij no. 11.