Aratea tua accepi, gratum huic animo munus. An non sic esset, cum patrem tuum, cum te cogito: quorum ille vetus mihi et discipulus2 - non abnuet - et amicus: tu in ista aetatula - sic loquendum est - industria et ingenio effecisti, quod pauci in perfectiore illo aevo? Gratulor mi adolescens, gratulor: et animo ac stilo te escito, ut recto pede laudis hanc viam curras. Atque utinam, intimum meum desiderium, tranquillatis rebus fas te, patrem, patruum3, et veteres ibi amicos revisere! suave esset, et haec quasi Lethe sopiat praeteritos omnes dolores. Sed voti hoc, vix spei est: utique cum praesentem rerum faciem video: nisi quod, ut ille4 ait, τῶν ἀδοϰήτων πόρον εὗρε ϑεός. Is te, mi Groti, tibi modestiam, virtutem, famam servet augeatque. Lovanii, XVI. Kal. Xbris. ∞ IƆC.