1298. 1628 augustus 13. Aan B. Aubéry du Maurier1.

Quae de Baugiaco2 scribis3, vir amplissime, grata sunt, neque omisi significare Arausionensium principi4, quam constanter in ipsum amicitiam et verbis et factis testatam facias. Hoc mihi constat, si Baugiacus hominum non factiosorum, sed patriae amantium consiliis uti volet, non defuturos, qui ipsi in omnibus, tamque ad ipsius dignitatem, quam quae ad nomen Gallicum pertinent, abunde sint satisfacturi. Mylium nostrum5 honores brevi recuperaturum spes est annisu principis maxime.

Legati nostri neque ordinarii6 neque extraordinarii7 quicquam agunt opperientes, ut videtur, eventum Britannicorum consiliorum. Ipsi domum scripserunt postulantes abeundi hinc veniam, quasi nulla spe renovandi foederis. Sed jussi subsistere, sive ut hic aliquid boni, sive ne quid mali isthic agant.

Liberorum tuorum natu maximis8 rediisse eum animum, qui bene conceptam sementem literarum ad pulchram messem perferre possit, non minus, quam aequum est, gaudeo. De minoribus9 supervacuum est a me consilium exspectare, cum suum jam vir exactissimi judicii Tilenus10 dederit, cujus et me gnarum fecit. Id tibi praecipue curandum censeo, ut parem Priolao11 successorem invenias, et puto invenies, si quaeras, et justa commoda ostentes. Tali adjutore ipse praecipuus inspector satis scholae habebis domi.

Ego filium meum natu maximum12 hunc annum patiar exigere Lugduni sub Vossii oculis. Nam Erpenium13 pridem, Iacchaeum14 nuper amisimus; ceteri sibi vivunt, mihi sunt mortui. Proximo vere eum ad me revocabo, ut ego ipsi adjumento, ipse mihi solatio sit.

Ego cum meis omnibus omnia tibi opto quam felicissima, inter quae hoc vel praecipuum est, ut ex filiorum studiis accipias eam quam optas et mereris voluptatem. Tuae matronae15 uxor mea se commendat.

XIII Augusti XVIcXXVIII.