Serenissima ac Potentissima Regina, Domina mea Clementissima,
Post regem2 salutatum, qua de re nuper Sacratissimae Majestati Vestrae scripsi3, vidi fratris regii filiam4, principem Condaeum5 et comitem Suessionensem6, regii sanguinis principes, cum hujus matre7, illius uxore8, ii eaeque omnes vestrae Majestatis benevolentiam plurimi se facere ostenderunt rebus ac verbis; orare etiam, ut eo bono perpetuo frui ipsis liceret; se nihil omissuros, quod suae esset opis quodque Majestati Vestrae gratum arbitrarentur; praecipue vero confidere se ostenturum regem, quanti Vestrae Majestatis faceret amicitiam, et se, siquid possint, non defuturos. Praecipua Condaei comitas fuit nihilque ab eo omissum, quo demonstraret, quanti vestram faceret Majestatem. Idem studium in Veneto legato9, ut nuper, ita et nunc comperi.
Quis injunctae mihi rei futurus sit eventus, nihildum habeo certi quod dicam, quia ad cardinalem Riceliacum deductus nondum sum, qui diei ferme itinere hinc abest. Ego ne quid in diligentia mea desiderari possit, operam dabo Deumque precabor, ut omnia feliciter cadant; quod ut contingat, illud vel maxime precandum nobis est, Serenissima ac potentissima Regina Domina mea clementissima, vestram ut Majestatem incolumem florentemque conservet.
V/XV Martii MDCXXXV, Lutetiae.
Vestrae Majestatis obedientissimus subditus
H. Grotius.