365

1299. 1628 augustus 16. Aan Cl. Sarravius1.

Neque tu is es, vir amplissime, qui saepe eadem de re monendus sis, quippe ut aliis animi partibus, ita memoria valens, neque ego is, qui te gravibus negotiis occupatum, et si quid iis superest, literis debentem, supervacua interpellatione obtundam. Attamen quando Treselius2 sui anxius ita postulat, morem ipsi geram magis quam mori meo et ad preces pro ipso interpositas hoc adjungam, te quicquid ei praestiteris, viro bono et bonorum semper amanti praestiturum. Scis autem neque meam verecundiam neque tuam religionem pati, ut ultra quicquam desiderem, quam ut ei jus suum obtinere liceat, quod cum olim debitum diceretur, nunc prope est ut pro beneficio habeatur. Accedit nos interdum juvenis non ineruditus3, qui est ἐν ταῖς μιϰϱαῖς τελεταῖς ministerii ecclesiastici. Huic ego tum ob suas dotes bene volo, tum eo maxime, quod se tibi amicum praedicat. Ego, si quid gratum tibi facere possim, beatus mihi videbor.

Vale quam optime, vir amplissime.

XVI Augusti XVIcXXVIII.