Eunte ad vos, mi frater, Maximiliano Campio2 commendare eum tibi amicisque volui, primum quia tam propinqua me necessitudine contingit, deinde quia me non minus quam parentem suum semper est veneratus, postremo quia infans in mea domo eductus est atque ita meae quasi peculiari curae creditus. Deinde est ea ipsius probitas, ea modestia et ad res omnes bonas addiscendas diligentia, ut
124
amari etiam ab extraneis debeat. Nunc se et Arabicae linguae et rei sideralis cognitioni dare vult, quae ad studia forte Golii3 et ei similium consilio atque ope egebit: qui cum tibi quam mihi tam dudum a patria remoto sunt notiores, id te rogo, ut ipsius causa facias, quaecunque praesentem me facturum arbitrareris. Comitatur eum pixedula quaedam tibi quidem inscripta, sed Episcopio4 danda τὸ φαλαϰϱότητος ἰατϱεῖον.Vale, frater, et res novas, ne veterascant, via illa solenni exspecta.
14 Novembris 1629.
Tui amantissimus frater
H. Grotius.