Bellum Galliae duabus ex partibus incubuit. Nam dum ad Picardiam periclitantem miles a principe Condaeo2 abducitur, in ducatum Burgundiae incubuit dux Carolus3 et Galassiani4 exercitus bona pars tanta vi, ut eo tractus sit cum copiis, quae ipsi restabant cardinalis Valetta5 et dux Bernhardus6 hic capto prius per scalas in Lotharingia Rembirvillerio parum firmo oppido. Etiam his accessionibus sustentatus princeps Condaeus aegre sperat se parem fore reprimendis illic7 hostibus. At qui ad Belgicum sunt finem hostes, in utraque agunt Samarae ripa Corbiamque muniunt, ut transitum amnis suae potestatis habeant.
386
Rex8 Sylvanecti agit; reginam9 urbi, exercitui summo cum imperio fratrem10 praefecit; et affluente ex omni Gallia tum nobilitate, tum eo, quem civitates collegerunt, milite XV instructus11 machinis ultro Belgis minatur.
Hae curae propiores de Italia cogitari non ferunt. Itaque ibi agros tenet validior haud paulo hostis. Classis Gallica et Hispanica mutuo metu tempus transigunt.
Magna spes in principe Arausionensi12 ponitur, in Anglo13 vix ulla. Legatus Polonus14 commodiore jam valetudine dona regia exspectat et molitur abitum. Landgravius15 Hagae quid egerit, nondum hic cognoscitur.
Deus, Illustrissime Domine, Vestrae Illustrissimae Dominationi16 res prosperas concedat.
Illustrissimae Dominationi Tuae addictissimus
H. Grotius.
Lutetiae XI Septemb. MDCXXXVI.