10

1366. 1629 januari 13. Aan M. Bernegger1.

Noli dubitare, Berneggere doctissime, quin mihi carissimi semper futuri sint, qui tua manu commendabuntur. Ita meretur et virtus tua et eruditio et is affectus, quo omnes literarum non peritos tantum, sed et amantes ad te pertinere arbitraris. Quin et gratias tibi ago, quod per te iis innotesco, ad quos aegre alioqui fama nominis nostri perveniret. Nam Opitii2 amicitiam quam et suo merito et ob missas inscriptiones3 facio maximi, tibi acceptam fero. Inscriptiones ad Salmasium4, qui ruri vivit, misi, qui forte utetur, ut omnibus rebus uti novit, in aliquo suorum operum. Solinus5 adhuc cum ingentibus commentariis, totam rerum naturam comprehendentibus illum occupat idque in mora est, quo minus edat caetera, quae paulo minus quam parata habet. Rediit tandem ad nos post longam emansionem Gabriel Sionita6, qui ad Schickardi7 viri optime de saeculo merentis, literas respondet, mittitque tum Turcicum fedus, tum geographum Arabem. Rogo Schikardum moneas, ut egregio illi libello de Rege Hebraeo8 addat similem de Synedrio9, cujus spem facit; plurimum ei omnes debebimus eo nomine, et siquid praeterea illius Iuris prudentiae accedet, in qua multa adhuc latent vulgo incognita et usus haud spernendi. Si quando otium tibi fuerit ad Salmasium scribendi, facies rem te ipsoque dignam, et mihi gloriae erit junxisse hoc fedus.

Lingelshemium10, virum et amicum optimum, valere spero, tibique et ipsi et amicis vestris felicem precor annum hunc 1629, cujus die 13. haec scribebam.