117
Quarum tu artium praecepta dedisti, eruditissime Vossi, et solutae inquam et vinctae eloquentiae2, earum summam adeptus laudem ille tuus ingenii quoque filius3 ostendit te non minus feliciter monstrare domi quam praecipere in publicum; quem ego tua per vestigia tantis passibus vadere vetus et fidus amicus laetissimo animo accepi. Ita perge duplici prole librorum liberorumque ornare saeculum et dubium efficere, scribasne accuratius an gignas felicius.
Salmasius4 quanti sit, nemo est qui judicare te aut rectius possit aut velit candidius. Literas ad ipsum5 ut tuto mittantur, tibi commendo, ne nihil ipsi utilitatis allaturae ultro etiam noceant apud illos, quibus magna potestas data est, cui pares utinam sint, pretium ponendi literis. Quod sibi invidentes reperit, id illi magis grave quam nobis improvisum accidit haud ignorantibus, quae ibi regnant ingenia, quali veneno suffusa. Spero tuam non praesentis quidem, sed nec nimium dissiti amicitiam tanti fore ipsi, ut aliorum inimicitias facile contemnat6, Proceribus vestris, qui in nostra republica, siquid video, οἶοι πέπνυνται7, manere mei curam gaudeo. Ego non desino illos ubiubi possum ornare quibus debeo testimoniis. Caeterum scis, quam illi quoque ἄϰοντι γε ϑυμῷ8 attamen unius nutum respiciant, quem ego qualem expertus sim9, tibi dicere quid attinet, qui ista non minus meipso noveris.
Uxor meliora sperando diem de die ducit. Interim labitur aetas, tempus praeterit, vereor, ne et occasiones, quae se nobis hinc, illinc offerunt, effluant; miserum
118
est diu pendere. Et illud de induciis negotium trahi posse video hiantibus multis ad Gallorum promissa, an et data. Ego, ut aperte in bellum descendat Gallia, futurum non arbitror; quod si fieret, esset forte spes aliqua Martem victoria finiendi. Sed pecunia, quam annua, bima, trima die offert, etsi praesentem daret, quid inde levamenti ad tanta onera alieni aeris, cujus vel usurae rempublicam mergunt, quae pridem nonnisi vorsura solvuntur?Grammatica tua10 exspectabimus, otii Amstelodamensis fructum. Lindembrogius11 maximi te facit, et veteris Germanici sermonis Lexicon12 nobis adornat, magnis veterum librorum auxiliis.
Vale, vir praestantissime.
Hamburgi. 9 Aprilis ex novo Kalendario, anno 1633.
Tuus ut semper
H. Grotius.