Vidi et ego, vir usquequaque doctissime, Puteani scriptum2, de quo illi negotium exhibetur. Videtur mihi neque a vero abire neque ea dicere, quae in arcano sunt reposita, sed parum memor veteris Belgarum legis, ne quid ad rempublicam pertinens alii quam magistratui nuntietur, quam tamen scis nec apud Batavos servari. Sed gens imperiosa Hispani nolunt sua peccata traduci. Spero valituram in hoc Wouwerii3 auctoritatem, ne viro bono noxae sit pacem ardentius expetisse.
Reidani opus4, dignissimum in quo Vossii filius5 laboret, exspectabimus magno cum bono externarum gentium, quibus non aliunde promtius rempublicam nostram et ejus actus pernoscere.
Quod Petrum meum6 excitas, facis pro perpetuo tuo in me ac meos amore. Mirarer, unde ista in liberis meis pigritia, nisi viderent patri diligentiam suam male cessisse.
Quo evasura sint de induciis colloquia, opperior cum caeteris et ipse, magis aviditate humani ingenii quam quod mea intersit in utram partem casura sit res. Puto tamen licere in re dubia id optare quod est humanius.
Vale cum uxore7 et liberis, vir valere dignissime.
19 Iulii 1633.
Tuus totus H. Grotius.