226. 1612 Febr. 22. Van Is. Casaubonus1.

Nuper postquam tuas accepi, accidit commodum, ut evocarer a Serenissimo Rege in aulam. Usus sum ea occasione, ut Maiestati ipsius epistolam tuam pietatis et prudentiae plenam ostenderem, deque proposito negotio pluribus cum ipso agerem. Non morabor te longa oratione: sum enim occupatissimus, et tabellarius urget. Id solum dicam, et omni asseveratione tibi confirmabo, ita animatum Regem esse, ut nulla in re sit defuturus votis bonorum, si ullam ipsi Deus Opt. Max. occasionem obtulerit promovendae ipsius gloriae, et de Ecclesia Christi bene merendi. Hanc de sua pietate persuasionem Rex sapientissimus alte infixam tuo et bonorum omnium animis esse cupit. Quod igitur scribis, non tibi soli, verum etiam aliis et prudentibus videri, incumbendum esse in eam curam, ut Ecclesiarum Reformatarum Synodus cogatur; respondet Rex, sibi quoque a multis annis idem esse votum, idque saepissime se precibus suis a Deo petiisse. Verum hac de re cogitanti tot difficultates animo subiisse, ut velle hoc tentare, id vero sibi videretur ἀδυνάτοις ἐπιχειρεἶν. Nam quomodo conveniet Synodus, nisi indicta fuerit? aut quis hoc rerum statu ius sibi arrogabit concilium indicendi? Sibi quidem nolle se hoc vindicare: qui meminerit universae Ecclesiae se membrum esse, non caput. nolle autem committere ut rerum imperitis aut male-

199