Mi frater,
Dicere non possum quam desiderem videre omnia mea edita; quare rogo instes.2 De Bellifortio nihil adhuc editum,3 sed capti quidam ex quibus speratur aliquid contra eum posse elici.4
Benefacis quod de consilio domini Vossii super filio suo me mones.5 Victoriam ad Grotenhusium remisi per Beuningium.6 Recudi libros de Precibus et Frequenti communione foret utile ad concordiam.7
618
De ecclesiis quae dixi videris in eo mentem meam non cepisse.8 Si illae ecclesiae quae romanae adhaerebant ut Genevae et in Gallia erant ecclesiae, non licuit Vireto et aliis9 novas ibi ecclesias constituere et scindere unitatem. Fecere autem hoc priusquam excommunicati essent.10 Nec si quis excommunicatus iniuste est, ideo ius habet presbyterium constituendi contra presbyterium. Tempore et patientia opus est, ut innocentia patescat. Ita egit Theodoretus,11 ita agi suadet Augustinus.12 Edicta autem regum, quae defendere nolo, facta sunt postquam novae istae ecclesiae erigi coeperant, unde principes sibi malum metuebant,13 edocti Monasteriensi exemplo14 quantum ad convellendum statum valeret religionis nomen.
In Anglia audimus15 regis res esse potiores, et ei favebit regina Galliae regens. Si Scoti ab una parte veniunt, ab altera aderunt Hiberni. Pax est ibi optanda ac alibi. Regina meliuscule valet. Principi Condaeo dedit Cantiliacum et Damartinum. In Rouarguia inter Guiennam et Languedociam rusticorum est seditio. Dux Anguianus cum suo exercitu dicitur venisse ad Bipontinam regionem, ubi non longe est a Bavaricis et duce Carolo. Motta Odincurtius ab inita expeditione Barcinonem rediit.
Vale cum tua tuisque,
tibi obligatissimus frater,
H. Grotius.
17 Octobris 1643.