571

4280. 1639 september 3. Aan Willem de Groot1.

Scripseram nuper ad te, frater carissime. Datae erant literae 23 Augusti. Sed errore quodam cum eas in fasciculum D. Spiringii2 inclusissem, omissa est superscriptio. D. Spiringius non sine justa causa eas aperuit et, cum ad senatorem Reigersbergium3 datas esse crederet, ad me remisit rogans, ne quas posthac tales ad ipsum mitterem. Ego autem id quod metuebat sponte mea caveram jampridem, ex quo videbam incalescere inter ipsos natam meo cum dolore controversiam4, de qua quid boni viri judicent, scire aveo.

Repetam quae in literis illis ad me remissis scripseram. Accepi indiculum ἀνεϰδότων meorum. Mittam quae desunt. Vetera mea multae sunt causae cur nullis verbis aut tuis aut meis commendantibus denuo publicari debeant. Nunc hic sum, cras forte alibi, neque ita mecum egerunt quos tantopere ornavi, ut in illorum gratiam hostes ipsorum mihi plus quam opus est inimicos facere debeam. Faciat quod volet librarius; neque enim quae semel publici juris facta sunt, publico eripi privato arbitratu possunt. In novis quae mittam erunt Phaenissae5 correctiores et nova versio Iphigeniae in Tauris6.

Filius noster maximus natu7 jam in castris est ad Mommedium. Minimus8 adfuit hactenus principis9, a quo dilectus fuit, corpori. Nunc apud nos brevi eum futurum puto, nova ut consilia capiat.

Pro praeposito10, de quo scribis, velim facere aliquid posse: non abest animus juvandi et calamitosos et amatos a meis.

Graswinckelius11 videtur honestum putare quicquid utile est, in quo multum ab illo non christiani tantum, sed et platonici et stoici dissentiunt, imo et peripatetici.

De Lucano12 cogites velim. Habeo notas in unum collectas et multo auctiores.

Heinsiana ad Novum Testamentum13, ubi primum poteris, mittas rogo. Quando sarcinulae uxoris14 jam advenere, imaginem Zenonis15 credo acceperis.

572

Vale, mi frater.

Tibi obligatissimus frater
H. Grotius.

Scribebam 3 Septembris 1639.

Literas ad Isaacum Vossium rogo obsignes mittasque.