101
Mi frater,
Multum vereor ne ea consilia, quae contra meam voluntatem cepit, capit et capturus est Petrus,2 bonae conscientiae parum conveniant.3 Ego constituo Deo rem permittere neque me immiscere. Non amo autem quem inde concipio dolorem mihi refricari.
De dissertatione super Origine gentium Americanarum,4 de poematis5 et Lucano6 quaeso memineris. Sed inter epigrammata mea velim omitti illud de reginae Suedicae imagine,7 ne belli potius concitor quam pacis suasor fuisse posteris credar. De omittendis aliis etiam nonnullis scripsi antehac.8 Quae res meas privatas spectent, vide, an curam edendi suscipere velit Veldius noster.9 Ut enim quae ibi sunt acta huc mittantur, nihil est opus. Miror Amstelodamensium severitatem in re Crelliana.10 Quomodo id placebit domino Episcopio?11 Quid post mortem Treselii12 de debitis constitutum sit, videbis ex charta quam mitto, quam ostendere poteris domino Utenbogardo.13
Rex Lugduno it Narbonam. Caeterum nihil magni agitur. Papa aegrotet et an adhuc aegrotet incertum est.
Vale bene cum matre et amicis,
tibi obligatissimus frater,
H. Grotius.
22 Februarii 1642.
Anthologia,14 si spes ibi bene edendi non est, ad nos prima occasione redeat.
Odiose hic exaggeratur supplicium capitale sumtum de duobus presbyteris catholicis in Anglia15 et contemtus reginae ad interdictionem usque exercendae religionis. Deinde displicet exemplum regiae auctoritatis conculcatae.