Mi frater,
De Thuano acceperis iam τὰ ϰαϑ᾽ ἕϰαστα.2 Res tristis et propinquis et amicis. Fama tamen ei apud omnes constat carminaque in eius honorem scribuntur, ὅπεϱ γέϱας ἐστὶ ϑανόντων.3
Gratias debeo et Westerbanio,4 si is Latini epigrammatis auctor est, et ei qui Belgicum libellum Laurentiadae opposuit. Eius libelli velim exemplum ad me rursum mitti, nam quod habui uxor legere coeperat et partem eius perdidit; dignus autem est qui servetur. De Anthologia et indicibus et de Lucano et poematis spero semper haesuram tibi memoriam.5
487
Placet mihi Hollandorum et Zelandorum cogitatio de renovando nexu vetere. Et recte fecerint si simul limites figant Federatorum Conventui.6
Senator Reigersbergius immerito mihi irascitur.7 Neque enim pudendum ei est internuntium eum fuisse inter principem et me, nec quisquam eum coget dicere quae eae res fuerint. De Riveto quod dicit in eo manifestus est rixam quaerere.8 Ego quae dixi facile tuebor.
Post multum temporis pervenere ad me libri duo Belgice editi Antverpiae, Marii alter,9 alter Jansenii,10 quod velim norit Vergoesius.11 Pervenit etiam ad me liber de Regno Christi conveniens quae quondam Debiaeus12 ad me scripserat.13 De eo argumento quid sentiat dominus Utenbogardus scire cupiam, cuius iudidum semper feci maximi.
Aliud nihil est, nisi quod Castellum in Cameracesio oppidum,14 imo solum tantum, diruto a Gallis oppido, cepit Melos, longius iturus nisi eum cogitationes de Sedano distinuissent. Et Mota Odincurtius Hispanos reiecit a Lerida, cuius obsidionem petebant. Periisse dicuntur MD, capti multi. Cardinalis Riceliacus in hac urbe est.
Saluta, quaeso, obsequiose pro me matrem, uxorem tuam, liberos, amicos,
tibi obligatissimus frater,
Hugo Grotius.
Lutetiae, 24 Octobris 1642.