Suavissimorum sermonum tuorum, Ruare clarissime, cum voluptate maxima memini et quoscunque ad meam perduxisti notitiam, quod ego in beneficii parte accipio, eorum et colloquiis recreatus sum, et quod non ipsis me quantum vellem utilem praestare potui, doleo.
147
Separatim venerunt prior Italus, posterior Germanus2, cui et literas pro nomenclatore ad amicos in Gallia scripseram hinc Gelucstadium ad regem Daniae3 proficiscens. Sed eas literas huc reversus ab ipso non ablatas, ut speraveram, reperi.
Samuelis Przypcovii Panegyricum4 legi, dignum et ipsius facundissima5 eloquentia et patriae regisque6 majestate. Gaudeo tales faces allucere Sarmatiae.
De meo errore, ubi Macedonas pro Hyerosolymas7 nominavi, et benigne et vere me mones8, et miror non correxisse me9 eo loco, cum libro pro Christiana religione10 secundo rem uti poni debuit posuerim.
De Arriani loco11 memini et eum de Iudaeis intelligendum censeo, cum idem scriptor Christianos Galilaeorum appellet nomine12. Sed in verbis posterioribus pridem est cum ad libri mei oram annotavi13 legendum λόγῳ μὲν σπουδαῖος, ἔϱγῳ δ᾽ ἀλλό τι. Considera loci sensum ac seriem; non improbaturum confido. Vocis aliquanto ante positae duabus literis distans sonus aut scriptura librariis, ut fieri assolet, errandi causam dedit.
Has literas ad te et alias ad amicos14, quas curandi onus ne grave tibi sit rogo, distuli in id tempus, quo te Gedani fore ex amicorum sermonibus augurabar.
Pro amicissimis votis multum tibi debeo. Haereo adhuc inter consilia varia neque satis constituere possum, ubi sedes ponere debeam cum tota domo non mutandas iterum jam ad pejores annos vergenti.
Tibi si valetudo et studia et res omnes bene procedunt, satis est de quo gaudeam.
Hamburgi, MDCXXXIII15 Iulii secundo die ex pontificis kalendario.
T. Cl. addictissimus
H. Grotius.