Excellentissime atque illustrissime domine,
Dignum certe splendore sui generis animum habet illustris filius2 Sublimitatis tuae, qui tantilla officia et quidem summo jure ipsi debita tam aestimat benigne. Non omittam etiam generoso domino Crusio3 inservire in omnibus, quae meae erunt facultatis. Sed haec omnia sunt exigua prae summa ista benevolentia, quam et hactenus in me ostendit Sublimitas tua et nunc recens suis literis4 supra merita mea pollicetur. Non desinam tamen omni modo laborare, non ut me hoc debito liberem, sed ne ingratus sim debitor ac omnibus, qui Sublimitatem tuam ullo contingent propinquitatis aut affinitatis gradu, dabo libentissime consilia, quae potero optima, colloquiis eorum fruar cum voluptate et de profectibus ipsorum gaudebo plurimum. Plus pollicerer, si earum animi dotium, quas illustrissimi D. Gabrielis benignitas mihi tribuit, mihi essem conscius. Sicut vero nulli parco labori, ut ea exsequar omnia, non modo quae legatio requirit, sed et quae ad propagandam nobilissimae Suedorum gentis memoriam pertinent5, ita plurimum laetor
670
nactum me horum studiorum meorum tam aequos interpretes quam sunt ii, quorum res Suedica est in manu; quos omnes ac praecipue Sublimitatem tuam, excellentissime et illustrissime domine, Dei optimi tutelae ac favori toto animo penitus commendo.Sublimitatis tuae cultor devotissimus
H. Grotius.
Lutetiae, 15 Decembris 1640.