Postquam Heufdius2 D. Chavigniaco3 exposuerat, quam sit et publicae et suae fidei noxium federique impediendo magis quam promovendo, quod pecuniae, quam ipse accepit et Hamburgum misit et hoc ipsum per me significari et ipse voluit et Bullionius,4 notitiam neget se habere D. Davausius5 et, ut maxime ibi sit pecunia, se non traditurum sine novo mandato dicat, ego ipsi Chavigniaco dixi paria. Promisit se acturum cum D. cardinali. Simul exposui eidem, quibus conditionibus fedus cum Suedia6 habere possint. Videntur amplexuri fedus ad pacem usque cum incremento pecuniae quam dant Suedis. Multis ostendi, quam onerosa sit nobis ea obligatio et quanto nobis quam ipsis pax esset sperabilior; utram acciperent conditionem, libertatem D. Hornio7 reipsa praestandam; colloquio ad pacem locum alium Hamburgo aut Lubeca sumi non posse, ne nimium a Suedia absint legati; haec omnia in Suedia magnis cum curis expensa ac de eo, quod iam constitutum esset, pro certo habendum nihil posse mutari. Exc. vestrae iam incumbit de pecunia debita non quiescere nec quicquam procedere in re federis, donec ea persoluta sit. Est enim plane iniqua et inhonesta ista tergiversatio.

Quandoquidem iussa e Suedia tarde ad nos perveniunt, velim edoceri ab Exc. v.a, an existimet legatis, qui hic venturi sunt e Portugallia,8 a me debere honorem exhiberi, qui exhiberi regiis legatis solet, si id faciant Galli. Anglus, Venetus, Sabaudus, Genuensis non faciunt.

Deus Excellentiae vestrae semper faveat.

Excellentiae vestrae observantia cultuque devinctus
H. Grotius.

Lutetiae, XXXI Ianuarii/XI Februarii MDCXLI.

Franciscus Melo9 in Germania dicit facillimas conditiones esse transigendi cum Suedis.

Adres (volgens de uitgave der Epist.): D. Salvio.

Bovenaan de brief in de copie te Leipzig: Argumentum. Novum foedus cum Gallis num ad tempus triennii, num vero ad pacis usque sit conficiendum, interrogat.

Notes

1 - Copie Dresden, Sächs. Landesbibl., C 61, 6; copie Leipzig, UB, ms. 2633, f. 40. Gedrukt Epist., p. 667 no. 1474. De beide copieën zijn gedateerd op 11 februari en bevinden zich in de collectie brieven van Grotius aan A. Oxenstierna. Gezien de aanhef ‘Illustrissime domine’ en de passage ‘Quandoquidem ... faciunt’ is de brief echter aan Salvius gericht; misschien heeft deze de brief echter aan Oxenstierna doorgezonden. De subscriptie ‘Deus ... Grotius’ ontbreekt in de beide copieën. Het postscriptum ontbreekt in de uitgave der Epist., waar voorts een datering is gegeven op 9 februari 1641. Zie voor de inhoud van deze brief ook nos. 5044 en 5056 en bijlage no. 1.

2 - Johan Hoeufft, bankier te Parijs (no. 5015 n. 3).

3 - Léon le Bouthillier, graaf van Chavigny, Frans staatssecretaris van buitenlandse zaken (no. 5226 n. 1). Zie voor het resultaat van de besprekingen met hem ook Avenel (ed.), Lettres Richelieu VIII, p. 368v., brief van Richelieu aan D'Avaux dd. 17 februari 1641.

4 - Claude de Bullion, sieur de Bonelles (†22 december 1640), ‘surintendant des finances’ (no. 5056 n. 12).

5 - Claude de Mesmes, graaf van Avaux, Frans diplomaat te Hamburg (no. 5001 n. 7).

6 - Het Frans-Zweedse verdrag werd in juli 1641 verlengd.

7 - Gustav Karlsson Horn (no. 5264 n. 1).

8 - Francisco de Mello en dr. António Coelho de Carvalho (no. 5028 n. 6) bereikten Parijs in maart 1641.

9 - Francisco de Mello, graaf van Assúmar, markies van Tor de Laguna, Spaans ambassadeur bij de keizer (no. 5041 n. 17).

Searchform

Fulltext search

Metadata search

Search domain

5057. 1641 februari 11. Aan J.A. Salvius.1