607
Clarissime domine,
Duo hic nos suspensa tenent, spes de Gravelinga,2 metus de Friburgo. Utrobique strenue ab obsidentibus res geritur. In negotio nostro cum Danis multum refert, quid dicturi facturique sint Batavi.3 Gallia quantocunque nostro cum damno velit istam pacem redimi. Interim manere in Germania bellum, et quidem ita ut culpa tardatae pacis sit penes imperatorem, nobis perutile est. Videbimus, quo iturae sint Gallassii et Hazfeldii copiae et quid Zerinus effecturus sit Constantinopoli, unde multum pendent res Rakoczii.
Literae reginae quas mihi misit Claritas vestra4 mihi praecipiunt, ut, si quid offensae hic susceptum est de bello nostro Danico, id deleam, in quo laboro non infeliciter.5
Deus, clarissime domine, Claritatem vestram servet,
Claritati vestrae studiosissimus,
H. Grotius.
[Lutetiae,] XXIII Iulii 1644.
Rogo cognoscat Claritas vestra, an plane iidem honores a Gallicis exhibeantur Veneticis legatis qui Suedicis et contra, ut sequar quod ibi Suedici probaverint.6
Adres: A monsieur/monsieur Appelboom, Suedois, à Amsterdam. Port.
Adres (volgens de uitgave der Epist.): D. Appelboom.
Laboravi ut hic recuderetur manifestum amplius Latine versum contra Danum. Omnes librarios quos adii recusarunt recudere nisi permissu cancellarii Franciae,7 qui
608
nescio qua ex causa cunctatur, forte quod in hac re Gallia nobis non faveat. Itaque Claritati vestrae rogo ut Amstelodami recudatur et mittantur huc exemplaria. Ego mihi satis multa comparabo, quae ad Helvetios et Italos eant: opus id facto est.