5414. 1641 oktober 12. Aan N. van Reigersberch.1

Mijnheer,

Ick heb noit op de ordinarisse dagen naegelaeten aen uwe Ed. te schrijven, zoodat ick hoope dat de gemiste brieven2 terechte zullen zijn gecomen.

De zaecken van Portugael houdt ick dat campelijck staen.3 Evenwel heeft mijn oudste zoon4 lust om derrewaert te gaen. Hij is vrij wat wispeltuirigh. Ick meen voortaen zoodaenige actiën van de mijnen te laeten loopen zoo zij willen, zonder die nochtans te approberen.

'tGunt uEd. schrijft van de Baia toont dat dien coning het spoor bijster is. 't Voorstel van de Engelschen van des palsgraefs5 zaecke door West-Indië te willen rechten vinde ick wat vremd ende gelove dat zijne churf. Hoocheit weinigh voordeel daeruit zal trecken ende dat het maer appelen en zijn om mede te speelen.

De propositie die Vranckrijck in Den Hage heeft doen doen aengaende de vrede6 streckt niet alleen om door de werelt den naem te hebben van de vrede te vorderen, maer oock om de humeuren van de grooten ende cleinen in de Vereenigde Nederlanden op dat stuck te sonderen. De verlegging van de plaetse van de handeling is geschiet om des reine-mères7 wille. De gemeente alhier verlangt zeer nae vrede ofte trefves. Wat te Geluckstadt zal werden gehandelt,8 zal ick garen verstaen.

't Reces van 't Engelsche parlement meene ick toegecomen te zijn ten deele door de pest, ten deele om de particuliere affairen van veelen. Off de eenicheit tusschen de Engelschen ende Schotten ende in elck rijck tusschen den adel ende lager standt lang zal duiren, staet te twijffelen. Dat door groote noodt niet en tezamen gevoecht, werdt licht gescheiden.

Dat men hier meent dat den prins van Orangië wat meer had behooren te doen, is waer. Elck weet zijne redenen. Ick en verstae niet heel wel uit uEd. brief,9 wie de hondertduizent

568

De Sweedtsche coninginne-moeder10 zal den coning van Denemarcken lastigh vallen ende apparentelijck ten laetste resolveren weder nae Swede te gaen, waertoe haer de wegh opener zal zijn als aen d'andere nae Vrancrijck.

't Verlaeten van 't belegh van Wolfenbuttel nevens het verlies van Dorsten doen mij vresen dat Lunenburg - zoo zulcx noch niet en is geschiet - ende Hessen haer zullen ac[c]ommoderen zonder nae de generale paix te wachten.

12 Oct. 1641.

In dorso schreef Reigersberch: Broeder de Groot, den 12 Octob. 1641 uyt Paris.