Search
Add panel
[tiler debug info]
Choose a letter
Illustrissime domine,
Quanquam morae hujus in Gallia taedet principem electorem2 et saepe me interpellat, ut fidei datae vinculo liberari possit, ego tamen plane cum Excellentia vestra sentio non e re esse aut sua aut publica, ut hinc discedat non illigatus nostris partibus. Rogaverat satis prudenter princeps cardinalem, ut se consilio instruere vellet, quid faciendum sibi esset. Cardinalis auctor fuit, ut scripto proponeret aliquid. Fecit id princeps elector verbis generalibus desiderans, res ut promoveatur ad foedus, quale Hamburgi diu3 fuit sub incude, et ut secundum ejus foederis capita ad rem confestim perducantur, maxime in
288
causa sua. Galli exspectandum dicunt, quid velit Anglia. Ibi vero non destitit elector per hominem4, quem ibi habebat, sua negotia commendare, urgere ut responsi aliquid acciperet. Misit quendam5 cum responso rex Angliae. Sed ut in omnibus rebus pertinaciter saeva est in domum Palatinam fortuna, Dunquercanis navem illam, in qua erant literae, aggredientibus literae in mare abjectae sunt. Ipse homo Dunquercam quidem ductus, sed dimissus statim est atque huc venit.Quantum intelligere adhuc potui, responsum fuit dilatorium atque ex eo res in Anglia in pejus ivere abrupto6 parlamento ea ex causa, quod civitates pecunias polliceri nollent nisi querelis suis auditis, rege autem parato habente exercitum XXX millium in Scotos.
Iam vero ardente bello cum Scotis, in ipsa quoque Anglia jactis dissidiorum seminibus, quomodo credibile est regem Angliae ad res Germanicas animum velle vertere, quas tam diu7 otiosus aspexit? Quod si praeterea pecunias ab Hispano haud parce eas offerente accipit rex Angliae, quid est quod inde nobis spei restet? Deus tandem respiciat afflictam domum et, siquid restat boni consilii, id8 nobis inspiret.
Danus, ut video, ad caesarianam Hispanicamque amicitiam magis ac magis se applicat eaque inflatus spernit Suedos, Batavos et Ansiaticas civitates.
Quod Bannerius9, Longavillanus10, Melander11 inter se consilia sociant sociaturi etiam, si opus sit, copias aut copiarum partem, valde mihi placet, praesertim cum et a Lunaeburgico duce12 quaedam copiae sinantur in nostram militiam se dare, quod paulatim imperatorem ipsi reddere implacabilem, ipsum vero ad nostras partes apertius amplexandas compellere poterit. Longavillanus octo nova scribit millia.
In Italia ingens plane fuit Gallorum felicitas, de qua scripsi13. Neque vero Casalis tantum soluta est obsidio, sed et minores duae aliae Quirasci et Russiniani. Tum vero ad urbem Taurinorum captae a Gallis munitiones extra urbem omnes, fossa superata, moenia oppugnantur defendente ea Thoma principe14 cum IV hominum millibus. Haec necessitas Tirolensem illum dilectum in Germaniam iturum coegit mutato itinere transgredi in Italiam; ita inde Leganesius15 tria accepit millia, tria autem altera e Neapolitano regno et ab Hetrusco16. Quanquam vero bellum graviter ardet in Italia, tamen perpetuo nuntii17 de pactionibus commeant inter viduam Sabaudicam18 et principes19.
Pontifex20 Lucensibus interdictum minatur. Rex Hispaniae se ipsis adjutorem ac vindicem spondet. Ita labascit apud omnes, et quidem in ipsa Italia, pontificis auctoritas.
289
Reginam matrem21 lento morbo in Anglia adedi audimus; Chevreusiam22 autem magnis honoribus affectam a principe cardinali Hispano.
In Helvetiis aliquid militis scribit imperator diciturque id moliri, ut non suarum tantum, sed et foederis pontificii per Germaniam copiarum ductum habeat Leopoldus23, quod Bavarus24 suas magis quam communes res agere videatur. Si nihil aliud suis artibus effecissent Galli, quam quod in posterum minus fida futura est imperatorem inter et Bavarum amicitia, non periisset tamen illis opera.
Hispani iterum ad Baionam aliquas copias habent. Rex25 mittit cohortes ad eum limitem tuendum, alias ad infestandum Burgundiae comitatum. Praecipua autem vis belli et egregii exercitus omissa jam iterum obsidione Carolimontii penetrant in interiora Belgicae Hispaniensis neque creditur satis virium cardinali Hispano fore, ut et his se opponat et principi Arausionensi Flandriam bello petenti obsistat.
Castilionaeus26 ad omnes occasiones intentus circa Ambianum etiamnunc se tenet. Rex apud Suessiones est. Omnino hic annus videtur magna nobis promittere, quod ἀνεμεσήτως dictum sit.
Chiausius quidam27 a Constantinopoli Venetos certos facit pacis. Alius indidem missus Viennam28 imperatori nihil a Turca metuendum dicit: mansuras inducias, si Poloniae rebus non immisceat se imperator.
Ad Leodienses obfirmandos vereor, ne serius ventum sit. Nam pacis acta29 edita vidi, pontificis ac Venetorum foedera suis tantum finibus cavent.
Ab electoribus principibusque Germanis pacem expeti non miror. Sed imperator, cur bellum trahat, causas habet. Neque ab eo proposito, ut ego quidem arbitror, abstiturus est, nisi in suis proprie terris belli mala et gravia et diuturna sentiat.
Poloniae motus ne externo quidem metu sanantur, ut video. Nihil est, quod inde sibi timeat Suedia.
Non quam vellemus procedunt Millerei30 res. Nam et imbribus aestuario ab hostibus aperto non parum damni tulit: et equitatui ejus male cessit processisse longius in hosticum et commeatus ac pabula deficiunt; quae res regem et aulam inde abstinet. Interim pontes e ratibus et molae Ambianum versus feruntur.
Harcurtius31 a vidua Sabauda accepit auxilia, bis mille pedites, equites sexcentos. Tamen it contra eum Leganesius.
In Sicilia Panormi initium quoddam fuit Vesperarum Sicularum32 contra Hispanos. Vix evasit Melo33.
Deus, cujus in manu sunt corda regum, flectat ea ad aequam pacem idemque Excellentiae vestra paterne faveat.
Excellentiae vestrae perpetuo observantiae
cultu devinctus
H. Grotius.
Lutetiae, 26 Maii anni 1640.
290
Adres: Ludovico Camerario, reginae regnique Sueciae consiliario et legato apud praepot. Ord. Foeder. Belgii.
Boven aan de brief in de copie te Uppsala: Red. 2 Iunii s.n. 1640.
