Vir eximie,
Cum in idololatriae argumento, et quidem ea, qua soles, diligentia verseris2, consulendum te putavi de sensu partis prioris praecepti in Decalogo, ut Hebraei numerant, secundum obtinentis locum3. Videntur mihi rabbini, et inter eos doctissimus Manasses4, sentire ו5 illud, quod sequitur post פסל6 non esse distinctivum, sed ἐξηγητιϰόν, itaque toto illo membro vetari τὰ ἀνάγλυφα, quae formam praeferant animantis ullius, sub eo nomine etiam astra comprehendendo. Et scio saepe ו7 sic sumi, et in aliis locis ejusdem sensus ו8 illud omitti. Sed movet me, ut dubitem, an haec perpetua fuerit interpretatio, quod LXX ponunt εἴδωλον, οὐδὲ παντὸς ὁμοίωμα9, quodque Philo10 dixit μὴ ἄγαλμα, μὴ ξόανον,
740
μὴ γραφήν11, qui et alibi γραφιϰὴν ϰαὶ πλαστιϰὴν vocat βλαβερὰς δημιουργούς12; et Josephus13 non uno in loco prohibitas ait omnes ζωῶν μορφὰς14 et sequuntur id mahumetistae, unde nisi ex judaismo? Puto et hodie judaeos hominum picturis abstinere, quod non video unde fluat, nisi ex hoc praecepto. Eodem me trahunt loca Levit. XXVI, I et Num. XXXIII, 52 ut sunt in hebraeo. Contra hanc interpretationem opponi posse video vexilla quatuor, in quibus picturae animalium, etiam hominis, sed dici potest, quae ante legem facta sunt a lege excepta esse. Cherubini Ezechielis extra τὰ ἅγια τῶν ἁγίων15 forte ἀλληγοριϰὸν habent aliquid, non ἱστοριϰὸν; nam etiam in aulaeis templi picturas fuisse negat Josephus16.De his rogo, quid aut iam scripseris aut sentias re etiam, si placet, cum Manasse communicata mihi pro perpetua tua bonitate et amore nostri perscribas.
Uxorem17 doctissimosque filios tuos18 amicissime saluto.
Tuus tuo iure
H. Grotius.
XII Novembris MDCXXXIX.