Mi frater,
Domino Hogerbetio, qui ad me scripsit, nihil aliud habeo quod significem,2 nisi me ipsi ipsiusque domui omnia precari faustissima, etiam in causa illa apud aequos iudices
237
manifestae aequitatis contra Lugdunenses;3 dolere autem me de morte domini Modaei.4 Deus viduam et pupillos soletur. Tu quin illis omnibus adiutor sis futurus non dubito. Si habes orationem domini Davausii pro romano-catholicis, velim eam cernere.5 Filiorum res adhuc eodem in loco sunt.6 Latii librum prodiisse intelligo7 convitiis plenum, non argumentis. Ego quanquam nondum legi, videor mihi non responsurus. Si quis est in Batavis otiosior,8 poterit eum tractare pro meritis.9Si quid novi positum est in edicto contra romano-catholicos,10 velim id videre. Iussus erat Arnoutius doctor Sorbonae11 ire Romam a regina, sed opponit se clerus et parlamentum. Multi episcopi sentiunt restituendas paenitentias publicas in publicis criminibus et in secretis confessionibus differendam absolutionem adusque exactam paenitentiam.
Paratus ad bellum hic lenti sunt. Sperant Ragotskium magnam hostium partem in se tracturum, tum partem aliam ituram in auxilium Dani.
Deus te cum tua tuisque servet,
tibi obligatissimus frater,
H. Grotius.
Lutetiae, 19 Martii 1644.
Audio antehac Ordines Foederatos et principem Arausionensem preces suas interposuisse pro reformatis in Gallia.12 Quare mirari non debeat si et Galliae rex pro catholicis aliquid facit:
ἠ̑ μου̑νοι φιλέουσ᾽ ἀλόχους μεϱόπων ἀνθϱώπων Ἀτϱεΐδαι.13