Viro summae eruditionis adque virtutis Martino Opitio
Hugo Grotius
Summam tibi gratiam habeo pro missis ad me Psalmis versis eleganter, et si quid hoc ad rem pertinet, etiam vestitis eleganter2. Dignus erat rex poëta3 interprete Germanicorum poëtarum rege: nihil enim tibi blandiens dico; ita sentio a te primum Germanicae poësi formam datam et habitum quo cum aliis gentibus possit contendere. Ante versus inde vidimus, quales
- Vates olim Faunique canebant, Quum neque Musarum scopulos quisquam superarat Nec dicti studiosus erat4.Gaudeo autem videre opera tua tum ob eruditionem ac nitorem, tum quia ostendunt id, quod opto maxime, vivere te, valere, vigere.
Ne vero tardum me responsorem putes, scriptas abs te Aprili ineunte literas5, scito ad me ineunte demum Augusto mense6 pervenisse; priores, quas tibi scripseram7 quasque intercidisse quereris, nihil ferme continebant aliud quam constantem tui amorem candidamque tuorum bonorum aestimationem.
Vectigal illud civitati8, in qua vivis, grave, mansurum videtur, nisi Danus9
503
ac Batavus se moveant. Hungariae protestantes quid facturi sint, diu latere non potest.Bannerius10 novis auctus e Suedia copiis haud dubium est, quin nova virtutis suae sit editurus specimina.
Gallis de obsidendo Brisaco itemque S. Audomari oppido male processerunt consilia.
Ad Fontarabiam, quae itidem obsidetur, spes est melior.
Bene servantur hic in Vicennensi sylva Ioannes Waertius11 et Enckenfortius12.
Legatio, quae mihi obtigit, id habet commodi, quod aliquantum mihi temporis relinquit ad legendum, si quid prodit novi, aut etiam si quid antiqui in lucem protrahitur; deinde ad colenda cum viris eruditis aut sermonis aut literarum commercia, inter multorum literas tuae mihi semper erunt suavissimae.
Vale, vir egregie.
Lutetiae, VI13 Augusti MDCXXXVIII.