Vereor, mi frater, ne caesariana illa spina, cujus mentio est in literis tuis quarti Aprilis2, diu haereat in Batavorum pedibus.
Vidi edictum regis3 contra imperii sui contemtores Scotos. Multa rex vera dicit: sed commotis semel animis etiam vera morbum augent. Deum rogo, ut ea pax regnis illis detur, per quem salva maneat regis auctoritas, reipublicae vinculum et in Ecclesia ea obtineat gubernatio, quam instituerunt apostoli, probavit Ecclesiarum toto orbe diffusarum consensus et multorum, antequam papa cristas erigeret, saeculorum felix experientia.
Danus4 etiam Suediae suspectus est; itaque limes contra Scaniam Norvegiamque multo custoditur milite. Classem etiam auget regina nostra5. Quicquid ille rex parturit, non diu latebit.
Hamburgenses non immerito timent principem et libertati ipsorum et immunitati contrarium. Habet et cum Polono6 illam de vectigali ad Dantiscum controversiam, sed ne quid hostile rursum incipiat, imperatoris7 eum ni fallor reverentia retinebit. Caveant sibi et Batavi in illis suppolaribus insulis.
Uxor diploma ad iter tutum adhuc a Bruxellis exspectat. Miror, ubi tamdiu haeserint Mileteriana8. Retine tibi de singulis opusculis exemplum. Caetera da iis, quos idoneos lectores existimaveris.
Vale, frater optime.
Tibi obligatissimus frater
H. Grotius.
Lutetiae, 16 Aprilis 1639.