3550. 1638 april 30. Aan Christina van Zweden1.

Potentissima ac Serenissima Regina, Domina Clementissima.

Factum est, quod Augusta Majestas Tua imperaverat2: regem3 adii die Aprilis 9/19 dixique ei aperire se hunc annum ipsi cum victoriis et federibus. Sperare me et ex victoriis victorias et ex federibus federa porro nascitura. Significatam jam ei per Davausium4 perfectionem pactorum Wismariensium5 novis quibusdam additis accommodatis ad praesentia tempora.

Tuam Majestatem tum eo nomine gaudere tum ipsi gratulari optareque, ut haec res magnos ipsi ac gloriosos pariat successus. Omnino propositum Tuae Majestati implere singulas partes neque dubitare eam, quin idem sit regi animus, ac quin curaturus sit, ut omnes, qui ei parent, pro mandatis partibus effectu dent ea, quae regis optimae fortissimaeque voluntati congruunt, praesertim in eo capite, quod ad bellum e Gallia in Germaniam transportandum pertinet.

Bene se dedisse initia ducis Vinariensis6, sed ad res magnas agendas magnis ei copiis opus. Dum eae tarde procedunt et tenues pro regis magnitudine, datum tempus hostibus contrahendi undique vires et illuc trahendi. Nisi et festinetur magis et augeantur auxilia, non perituras tantum occasiones, sed et jam pacta in periculo fore.

Intellectum praeterea Majestati Tuae facere regem, quod eum, qui non nomine tantum, sed et re sit christianissimus deceat, cum cuncta armorum suorum consilia ad pacem refert, sed pacem aequam, honestam, communem ac per hoc tutam. Eodem spectare Majestatis Tuae curas ac molitiones multo quam ante majores mari ac terra, pedite et equite.

Quod rex suaserit pacificatricem admitti Venetorum Rempublicam: nec in eo refragaturam ipsi Tuam Majestatem, dum ab ea republica is habeatur honos Majestati Tuae, quem haberi par et aequum est. Cum vero ad pacem viam parari posse rex judicaverit per inducias longi temporis, in eo quoque ostensum voluisse Majestatem Tuam, quantum regis prudentiae tribuat, potestatem mihi eo de negotio agendi et ad id praeformandum paciscendi, quae opus est cum his, quos rex voluerit delegare.

Haec cum dixissem, tradidi regi Majestatis Tuae literas addidique, si scivisset Majestas Tua spem, quam nobis Deus daret sobolis ex rege et reginae7

242

Non aversus audiit haec rex jussitque indicari Majestati Tuae certam jam rem esse de reginae utero.

Ad caetera orationis meae respondit gratam sibi consummationem pactorum Wismariensium ac velle se cuncta sua ex parte impleri neque aliud se sperare de Tua Majestate. Ad ducem Vinariensem jam ire Guebrianum11; scire se, quantum intersit ejus virtutem foveri et insurgentes contra hostium vires retundi. Itaque non omissurum se in dies magis ac magis augere copias conatusque ejus omnibus modis adjuvare. Rogare se vicissim, ut et Majestas Tua, quantum fieri potest, maturet incrementa suis mittere exercitibus magna.

De Venetis ita se sperare nihil eos facturos, quod laedere possit splendorem Majestatis Tuae atque eam ad rem suam quoque curam non defore. Negotium mecum de induciis agendi daturum se Chavigniaco12.

Inquisivit de Bannerio13. Dixi brevi me sperare nuntios de ipsius in Silesiam aut alia Austriacis possessa ingressu.

Post haec uxor mea reginam Galliae vidit, ut ratio fert praegnantium, bene valentem atque hilarem.

Deus, Serenissima ac Potentissima Regina, Domina clementissima, Majestatis Tuae vitam, valetudinem resque omnes tueatur ac foveat.

Tuae Majestatis Augustae subditus obedientissimus
H. Grotius.

Lutetiae, 20/30 Aprilis 1638.