Search
Add panel
[tiler debug info]
Choose a letter
Frater carissime,
Plurimum tibi debeo pro perpetua cura rerum mearum, quam et epistola secundo Aprilis scripta2 abunde ostendit.
Nondum satis intelligo, an prostent in tabernis illa περὶ Ἀντιχρίστου3, an mittantur in
203
Galliam et in Angliam et an ad me saltem exempla XII. Haec nisi fiant et de ipso libello et de sequentibus, nolim posthac meorum quicquam Blaviis4 committere.In illis περὶ Ἀντιχρίστου paucula adhuc errata reperi, quae mitto. Mitto et partem epistolae Salmasii5 de nota senarii et praeter quae nuper hac super re in literis ad te disserui6 addo, cum videret apostolus7 sigma in fine numerorum significare ἕξαδα, recte idem eum secutum et in nominum fine. Et noster mos ponendi tale sigma in fine nominum quale pro nota senarii usurpamus unde, nisi ab antiquitate? Quis enim reperit? Quis instituit mutare? At alii etiam in fine sigma pro ducentis accepere minus recte.
Nostra de Veritate religionis Christianae8, ut quamprimum ad vos perveniant, commendavi curam Treselio9.
Formam et characteres Annotatorum ad Novum Foedus10 - modo in prioribus promissa Blavii impleant - vestro permittam arbitratui.
De Anthologia11, si ibi neminem reperis ejus avidum, remitte ad me per uxorem12 cum Zenone13.
Ab Anglia ego metuo, ne quid infestum Batavis erumpat, si cum Scotis pax coalescat. Nam legatus Angliae in Hispania14 dixit regem suum ultionem sumturum de contemto littore suo15 vel post annos 40.
Elector Palatinus16 mihi gratias egit, ego regi pro ejus libertate.
Gaudeo de mutuo nos eadem sentire. Ego ne dubitandum quidem existimo, Ubi nunc iste Cyprianus17?
Ad meum propositum pacis quaerendae aut certe viae ad eam struendae quod attinet, firmus in eo maneo. Opus saepe est luctari contra alveum, nec ego solus hoc stadium curro. Cucurrit Erasmus, Cassander18, Vecelius19, Casaubonus20; currit nunc Mileterius21. Ipse cardinalis profitetur se ejus negotii tutorem, homo ita felix, ut nihil unquam susceperit, quod non effecerit. Veronius22 ipse reformatis infestus antehac ita explicat dogma περι μεταστοιχειώσεως et alia, ut non modo incommodi nihil habeant, sed et utilitatis multum. Liber meus de Veritate religionis Christianae, in quo multa sunt eo spectantia, valde benigne exceptus et a cardinali virisque principibus et regia auctoritate munitus prodiit.
204
Adde jam quod Hispani et Galli exemplo Veneti, Ethruscus23, etiam Luca terminos figunt pontificiae potestati; quod Graeci, quod Armenii, quod Maronitae a romana ecclesia ad communionem recipiuntur, ita ut suos ritus retineant; nonne haec aliquam spem dare nobis debent? Et quid si spes nunc nulla sit, nonne etiam futuris aetatibus arbores serere debemus? Praeterea cum praeceptum a Christo habeamus omni modo, qui Deum non offendat, procurandae unitatis ecclesiasticae etiam in sacramentis communibus, nonne nostrum est etiam contra spem operari et dicere, τῶν ἀπορήτων πόρον εὗρε ϑεός24 quod si nihil obtineamus aliud quam ut minuamus odia ex maledictis nata et paullo leniores magisque inter se sociabiles faciamus christianos, nonne hoc et labore aliquo et offensis quorundam emendum est? Verum ego, ubi libelli nostri prodierint, lubens admodum intelligam, quae sint de iis judicia hominum, qui in diversis partibus studiisque versantur, atque etiam eorum, qui vero et aequo magis quam partibus student.De Tacito, ut scripsi nuper25, scire cupiam, an et Lipsii26 aliorumque notas addituri sint librarii. Tunc honeste mea ut παραλιπόμενα possint accedere.
Quaerendae vobis undecunque scripturae Berkelii27, maxime novissimae; in eo enim jam, ni fallor, cardo vertitur; juris enim quaestio satis expedita est; et quod Bignonus28 dixit, dicunt idem omnes.
De Rotterodamensibus serio cogitabo, ubi uxor hic venerit.
Camerlingio29 viro bono velim succedat aeque bonus et actiosior paulo. Sed Delphenses nostri videant, ne ovem lupo committant.
Dolent de patre30 quae scribis. Etiam leve incommodum grave in ista aetate est:
σμιϰρὰ γεραιὰ σώματ᾽ εὐνάζει ῥοπή31.Deum precemur, ut parentibus nostris ipse propitius sit parens.
Tibi obligatissimus frater
H. Grotius.
14 Aprilis 1640.
Scripsit ad me de Diderico32 uxor. Ego processus illi nusquam meliores spero quam apud Suedos, quibus et ego, quanquam in alio vitae genere, milito. Ostendi ipsi tuti itineris rationem. Et commendatio a me apud magnum cancellarium33 ei non deerit.
Salutes rogo D. Miropium34 meo nomine eique ut rerum patriae perito et amanti patriae dicas me reperisse in scriptore arabe35, qui fuit ante annos quingentos, mentionem Gravesandae, unde tunc in Britanniam navigabatur, item Texelae, Goederedae, Scaldiae insulae et Walachriae.
Ego, mi frater, jam annum implevi36 quinquagesimum et octavum, patrem adhuc tanto seniorem viventem habeo. Tamen aetas ista, etiamsi ante fuissem minus sollicitus,
205
spectare me fecit ad metam. Rogo, ne in rebus Dei quicquam spectare me putes aliud quam Deum et quae proxime Deum nobis commendata est curam τῶν πέλας; cujus magna pars est unitas ecclesiae, non caritatis modo conservatrix, sed et veri, quod multo melius in ista compage per totum universum habitabile diffusa custoditur, quam in particulis et, ut nunc fit, particularum particulis. Ego et aliis suas voluptates in favendis et fovendis partibus, in quibus regnent singuli, relinquo. Sed non me praeterit, quam parum istae partitiones et tot novae ecclesiae veram pietatem promoverint. Faciamus serio quod nostri est officii. Et Deo relinquamus τοὺς χρόνους ἢ ϰαιροὺς τεϑέντας ἐν τῇ αὐτοῦ ἐξουσίᾳ37. Ego autem me existimo in hoc asylo legationis a Deo collocatum, ut ipsius veritati et concordiae, dum vivo, inserviam.Est hic nobilis quidam38, qui vertit librum de Veritate Christianae religionis in Gallicum sermonem39, quanquam a me monitus ab alio40 jam versum esse in sermonem eundem. Impedire eum non potui. Sed Corcellius recte facturus est, si statim ut acceperit exemplar, vertat et annotationes; ita ipsius versio altera fiet vendibilior. Hac de re certiorem eum fieri non abs re erit.
Si quid de Schmalcio41 intelligis, fac sciam quaeso.
