125

3476. [1638 maart]. Van J.F. Gronovius1.

Vir illustrissime,

Quot literas a te accipio, tot beneficia a te mihi gaudeo imputari, vel in postremis2, quibus incessisse me laetitiis existimas, simul intellexi placuisse tibi audacia vota nostra meque Puteanis3 commendatum ut copia foret tam insignis amicitiae instituendae. Ego ut nulla ratione paria facere tecum possum, ita spondeo me operam daturum, ne te unquam officii huius poeniteat et illa gratia tua, qua solo istius felicitatis sum potitus, cum ipsa aeternet.

De Statio4 dolui maiorem te sumpsisse curam quam ego auderem petere aut, ut peterem, in mentem mihi venerat. Nec enim ipse vellem aliam editionem procurari, dum nondum typographus suos sumptus recepit; sed optabam, si forte de nova quis cogitaret, ne nugae nostrae inscio me recuderentur. Habeo enim ultra triginta loca ibi intacta, quae postea restituisse visus (?) sum; sunt et nonnulla in libello pessime ab editoribus habito revisa diatribe5, quibus lubens aliam admoverem manum. De hoc ergo aliis videbitur.

Nunc narro tibi egisse me ante paucas tempestates geniales aliquod6 dies in contubernio magni Vossii7. Isaacus et Gerhardus8 minimi natu adolescentes lectissimi et magna minantes conferebant tum tragoedias Senecae ms. cum editis; rogabant, si quid ad illum haberem. Proferebam tum alia tum praecipue verba in Troadibus, quae duos maximos viros multo cum ingenio et eruditione tentasse meministi9. Aiebam rescribendum videri mihi:

interim hoc poenae in loco est. Sortem occupavi, praemium eripui tibi.10 Nec transponendum quicquam ut illi voluerunt; cum imprecationes Hecubae11 duum sunt generum; aliae audito se in Ulyssis sortem venisse, in ipsum Ulyssem: aliae viso Pyrrho12, qui ut classis solveret Graecorum. Polyxenam13 mactaverat, in totam Graecorum classem atque ideo merito haec separari et mentionem Pyrrhi posterioribus praeponi. Haec cum vix essem elocutus, ostenderunt illi mihi codicem tuum cui emendationes nonnullas asscipseras ibique signatum manu tua; eripui tibi. Quo viso impense laetatus sum et gratulabar mihi de hoc ingenii partu cum maximo omnium concursu in loco antehac inexplicabili. Noluissem talento magno hunc fructum obscurae meae diligentiae eripi. Sed satis inanium gloriationum, quas religiosa tui observantio mihi extorquet.

126

De epistolis Casaubonis14 libero te cura, cuius consilium, ex Puteani, ni fallor, literis nuper aiebat me Salmasius15 ὁπάνυ. Omnia summa fide mea opera gesta sunt, quod post alterum, spero, mensem, ipse arbitraberis.

Vale, vir maxime et me ama,

Autoratae propriae sententiae (?) eius qui, et cuis quis (?) autor est. Inde pro et suo autore.