Illustrissime domine, vir undecunque maxime,
Literas hasce exarabam in Gallias ituris Bartholo, Thoma, Casparo Bartholinis2, liberis Caspari Bartholini3, philosophiae ac medicinae, dum viveret, in academia Hafniensi professoris, viri acuti et pereruditi ingenii doctrinaeque monumenti per orbem celeberrimi. Praeterea comitem se iis in viam dedit Theodorus Fuirenius4, eorum, quos dixi, consobrinus, natus ex doctore medico5, amplissimi consulis nostri Andreae Bicheri6
333
consobrino. Bartholinorum materteram7 uxorem habet Olaus Wormius8, medicinae in academia ante memorata professor, cujus extant Fasti Danici9, doctum et utile opus; item liber de Runica sive antiquissima Danorum literatura, vulgo dicta Gothica10. Haec de iis, qui literas perferunt, juvenibus eruditis ac, ut censeo, non indignis, quos ad salutationem et alloquium tui admittas.Nunc de meis loquar. Post amissam dulcissimam Joannam meam11, puellam jam nubilem et variis artibus ac animi dotibus instructam, filiam unicam, post ereptum item Gerardum12 carissimum, in quo semper certare putavi judicium cum ingenio, pietatem cum industria - Velleium ejus13 vidisti et Valerius Flaccus ac Censorinus14, fortasse item alia consequentur - in alia quoque adversa incidi, quae non mediocriter animum premerent; ne tamen opprimerent, operam dedi quam potui. Vix tamen dubito, quin crebrior eorum cogitatio et uxoris15 moeror aliquid etiam contulerint ad morbum, qui me lecto aliquandiu affixit, duos etiam menses detinuit domi.
Ita factum, ut cessarent operae in excudendis meis, quibus praelum antea fervebat, ut item quasi intermitterem prorsus epistolare officium. Quamquam de te altera etiam cessationis causa erat. Nam interea temporis semel iterumque adfuit nobilissimus genere animoque filius tuus Petrus, qui saepius est cum Blauwiis16 collocutus ac, quorum opus foret, omnium te facturum certiorem recepit; ut hac parte opera mea non valde opus foret. Nunc valetudini melius est, etsi non ut solet. Absoluti duo tomi Theologiae et physices Christianae17 jamque indices concinnantur. Binos intra menses te visurum opus id confido.
A nostris jam ad majora melioraque me confero. Legendis iis, quae in Novum Testamentum fuisti commentatus18, nequeo satiari. Aurea plane sunt quae me, imo me longe doctiores doces. Propertianum illud leviter liceat immutare:
Cedite Romani scriptores, cedite Graii, Nescio quid majus Sol opere hoc videat19.334
Jamque aggressi essent Blauvvii excudere, nisi responsum expectassent, num typi ac chartae forma placeat transmissa20. Vix haec lucem viderint, quin praelo subjecturi commentarios de Jure belli et pacis21; item Ἀνϑολογίαν tuam22 et quae alia voles.
Diatriba de Antichristo23 paucis placet, qui quidem segreges sint ab ecclesia romana; usque adeo radices in animis omnium egit opinio illa de Urbis episcopi, adversus Deum et Christum, elatione saepe, ut volunt, et clarissime scripturis praedicta. Sane respiciens spatium omne aetatis anteactae jam a prima pene pueritia recordor sententia ea personuisse pulpita nec preces publicas saepius fuisse conceptas sine detestatione Antichristi romani et rasae turbae. Quorumdam opinio est, ut vera diceres, non expedire, ut populus in eam opinionem veniat. Nempe non abeunt a notissimo utrique nostri Bal. Lydio24 τῷ μαϰαρίτῃ, qui increpitus a me, quod inter multa verissima quaedam etiam falso impegisset doctoribus ecclesiae romanae, ubi defensitare ea, quae dixerat, ϰρησφύγετον non reperit aliud, tandem eo se contulit nullo cujuscumque penicillo satis foede romanam ecclesiam posse coram populo depingi. Mihi vero praestabat opinio veritatem non egere mendacio et manifeste falsis fidem etiam detrahi veris.
Quod Ultrajectini Voetii25 de Diatriba super coena26 judicium sit, cognoscere satis poteris ex epistola juvenis27 ad me, qui coram audiit docentem. Exemplum transmisi hac commoda occasione, etsi fortasse res ipsa vix tanti, ut legere sustineas, videbitur. Mihi et haec, quam proxime dixi, dissertatio et illa quam paulo antea commemoravi, et aliae mole exiguae, pondere maximae, plurimum placuerunt. Nec satis mirari possum, etsi divinum ingenium tuum non ignorem, quomodo in illustrissimo illo onere et ea salutantium multitudine sufficias tam multis iisque plurimum indictis tum perspiciendis, tum nos et alios docendis. Nec minus stupent alii, credo et mali, etsi dissimulent.
Maximi Salmasii28 opus de Foenore trapezitico29 credo jam legeris. Non erit ad palatum sive Cloppenburgianum30 sive Voetii. Huic opus ipsum, illi praefatio respondet; sed neque ringi desinet sacer exercitator31, adversus quem adeo multa asperguntur sane pererudita. Haec sola nunc occurrebant.
Vale, illustrissime domine, amicorum tuis meritis prime, et a me et conjuge et omnibus meis salve.
Tui illustrissimi nominis cultor
G.J. Vossius.
Amstelodami, MDCXLXV Iunii.